Ana içeriğe atla
çok çalışıyorum...hatta yaşamıyorum sadece çalışıyorum...şikayetcimiyim bilmiyorum...sanırım şikayetci olsam çeker gıderım...gıdebılırmıyım gercekten acaba...uzunca zamandır sanırım dertleşmıyoruz blog senınle...sayın okuyucu senın ıçın bişi yazmıyorum...benım hakkımda öğreneceğin herbirşey okuyacağın herbir cümle sanırım fazladan zaman kaybı hayatında yada teferruat işte...işine yaramaz yani şurada geçireceğin vakit lakin yinede sen bilirsin...ben sırf içimin sınıkıntısı dışıma vurmadan az önce yada midemdeki kelebekleri içime sığdıramadığım zamanlarda bi iki cümle kurasım geldiğinde yahut  çokca can sıkıntısı biriktiripte kimseye derdimi anlatasım olmadığında falan yazıyorum buralara...
...çok yuksek apartmanların olduğu bılmem kaçyuz tane havuzu olan kocaman bir sitede 16. katta küçücük kutu gibi bir eve taşındım fazlasıyla keyifli ve bana göre kullanışlı bir evim var artık...azbiraz sancılı geçti bu süreç fakat geçti...hataya gitme faslı bundan önceydi atladım kronolojide bi sıkıntım var heraldeki...neyse hatayada gittim halalar kuzenler tavuklar şıhamcalar falan fazlaca guzeldi...e tabi birde aile kavramı insana huzur veren bişi sanırım daha bir güvendemi hissediyorumdur nedir böyle zamanlarda...istifa edip gittiğim işe geri döndüm 1aydır tabir tam olarak yerinde olacaktır eşşek gibi çalışıyorum...insan üstü güç dedikleri benim bünyemde var olan birşey sanırım...tek lüksüm artık bir şirket arabam olması hımm pardon kamyonum olması...sayesinde şöförlük deneyimime +5yıl eklemiş bulunuyorum...kabul ediyorum çok mutlu ve keyıfli bir hayatım yok şu sıra ama kendime haksızlık edemem mustuzumda dıyemem...üstelik hayatımda beni çok seven bu adam varken...bi çok kadın sevgılısıne ıyıkı var demiştir lakin öle sıradan iyiki varlarla karışmasın rica ediyorum benimki...dolu dolu iyiki var...
sanırım ileride huzurlu ve sakin bir hayat için şu sıralar azbiraz yorgun argın azbiraz karmaşık bolca yogun zamanlara katlanmalıyım...hatta sanırım tahammulumun en buyuk besın kaynagı bu ve buna benzer bazı ve bırtakım beklentılerım...kıtap okuyamıyor olmak fazlasıyla can sıkıcı şu sıralar tek derdimin bu olduğuna kendimi inandırmaya çabalıyorum...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...