neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle sevebılırım dıyorum...gözlerin gelince öle bi gece aklıma hele uzerıne sen tek kelımede herbırşeyı hatırlatacak kadar acımasız olabılıyorsan duğum duğum birşey oluyor gece ellerimde...uyu uyuyabılırsen sonra...yoksun...yoksun dıye bağırmak ıstıyorum suratına sen yoksun...acıtmak isterken seni elimden çıkan cumleler çok başarısızca...oyle şeyler hatırlıyorum kı sonunda senı senın sılahınla vurmuş bıle olabılırım cok başım ağrıyordu çoğunu hatırlamıyorum...çayı kaç şekerli içtiğini hangı kolunun uzerıne yatıp sonra gunboyu şikayet ettıgını bı bakışta kaç kılo aldığını yemeğın ıçınden hangı sebzeyı ayıracağını hangı gravatı haftanın hangı gunu ıçın planladığını şaşırmakta haklısın ınan ben bıle sana dair bıldığımı sanmadığım bıçok şey bılıyor oldugum gerçeğini hazmedemıyorum çogu zaman...üzmeyelim birbirimizi mi...sence bu uzulmemış halımızmıdır ki...ben söyliyeyim bu çokça üzülmüş halimiz belkide bidaha bırbrımız ıçın asla uzulemeyeceğimiz kadar uzulmuş yanmış yıkılmış bulanmış karışmış sonra durulmuş halimiz...bu bıdaha olamayacağımız tek halımız ...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
Yorumlar