istifa ettim...buraya kadar sanırım herşey kolaydı asıl bunu personele açıklamak zor oldu okadar sakinken bir anda nabzım yukselip gözlerim dolup boğazım tıkanınca karşımdakilerin anlamsız bakışları altında istifa ettim diyebildim sadece...onlarsa yine bi sıkıntı oldu müdür bizi fırçalıcak telaşından çok başka biryerdeydi akılları...sonrasını getiremedim bir süre onlarsa bu cümleciğin etkisinden çıkamadı zaten bir süre...ben dedim bu dükkana çok emek verdim sizinde devam ettireceğinizden hiç şüpem yok...ve karşımdaki personelle birlikte ağlamaya başlamıştım...gururda duydum sanırım azbiraz...benim gidişime üzülen insanlar vardı karşımda demekki iyi birşeyler yapabilmiştim bikaçkez...hafifledim mi evet tonlarca yük kalkmış gibi omuzlarımdan çunku bencede tam anlamıyla;

"Birçok şeyi yarım yamalak bilmektense,
hiç bilmemek daha iyidir!
Başkalarının düşünceleriyle bilgelik etmektense,
kendi hesabına delilik etmek daha iyidir!
Ben büyük horgörenleri severim.
İnsan altedilmesi gereken bir şeydir.
Boyun eğmektense umutsuzluğa düşün daha iyi."

~Friedrich Nietzsche