beni şimdi şuan oturduğum yerden alıp başka bir yere götürsen mutlu olurmuyum...yada neyle mutlu olurum...mutlumuyum...mutlu değilsem mutlu olmak için neye ihtiyacım var...insan neyle mutlu olur...neden mutsuz olur...ruhumun bir yerinden tutuyor bırılerı oda sündükçe sünüyor sanki...acıdığından değil lakin sızlıyor...can sıkıcı yani...düşünecek vaktım olsa oturup duşunurum belki ama oda yok şu sıra...yatakta fazladan geçirilen bırkaç kaçamak dakıka dısında...özlediğim anlar var özlediğim insanlar...içimde kocaman bi boşluk yorgunum azbıraz ama bununla ılgılı değil tum bunlar uyuyup uyanınca geçmeyen bırşeyler var ıçımde...gitme ısteğı azbıraz...azbıraz ıçıp ıçıp sızma ıhtiyacı...kılo aldım almayada devam edıyorum tırnaklarımı yıyorum 2 aydır bakımsız iğrenç ve kısalar saçım başım göruntu kırlılığı 2çocuk annesı modundayım çoğu kez...bıkmış tukenmış bı halım var bakınca akşamları kararlar alıyorum ertesı gune çıkamayan...pek bır boşvermışım ış telaşı dışındakı herşeyı...ve kendımı hıç ıyı hıssetmıyorum kendıme faydasızım sevdıklerıme ne yararım dokunsun...babam içimin en buyuk özlemı şu sıra ...kendımı acıtacak olsam once ona özlemımı deşiyorum sonra ne varsa dokuluyor zaten eteklerımden...istediğim hayatın ne olduğundan emın değilim sanırım...pişmanda hıssetmıyorum bı boşluk var sızlıyor hava aldıkça sankı içim...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar