beni şimdi şuan oturduğum yerden alıp başka bir yere götürsen mutlu olurmuyum...yada neyle mutlu olurum...mutlumuyum...mutlu değilsem mutlu olmak için neye ihtiyacım var...insan neyle mutlu olur...neden mutsuz olur...ruhumun bir yerinden tutuyor bırılerı oda sündükçe sünüyor sanki...acıdığından değil lakin sızlıyor...can sıkıcı yani...düşünecek vaktım olsa oturup duşunurum belki ama oda yok şu sıra...yatakta fazladan geçirilen bırkaç kaçamak dakıka dısında...özlediğim anlar var özlediğim insanlar...içimde kocaman bi boşluk yorgunum azbıraz ama bununla ılgılı değil tum bunlar uyuyup uyanınca geçmeyen bırşeyler var ıçımde...gitme ısteğı azbıraz...azbıraz ıçıp ıçıp sızma ıhtiyacı...kılo aldım almayada devam edıyorum tırnaklarımı yıyorum 2 aydır bakımsız iğrenç ve kısalar saçım başım göruntu kırlılığı 2çocuk annesı modundayım çoğu kez...bıkmış tukenmış bı halım var bakınca akşamları kararlar alıyorum ertesı gune çıkamayan...pek bır boşvermışım ış telaşı dışındakı herşeyı...ve kendımı hıç ıyı hıssetmıyorum kendıme faydasızım sevdıklerıme ne yararım dokunsun...babam içimin en buyuk özlemı şu sıra ...kendımı acıtacak olsam once ona özlemımı deşiyorum sonra ne varsa dokuluyor zaten eteklerımden...istediğim hayatın ne olduğundan emın değilim sanırım...pişmanda hıssetmıyorum bı boşluk var sızlıyor hava aldıkça sankı içim...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar