başka türlüsü mümkünse ki bence mümkün olmadığından mevcut durumu yaşamaktayız eğerki şayet hani azbiraz bile mümkünse en başa donmek ıstıyorum hemen bugun...yarın sabah uyandığımda o gune uyanmak ıstıyorum...ruhumda hiçbir cismi yokkenki haliyle gune uyandığım sabaha ve sonrasına...yok...pişmanlık duymuyorum sanırım başka turlusu mumkun olmadığından yaşanmıştır tum bu hatırlanan...başka turlusu için kırılıp dokulmedıkmı zaten..onca zaman pul pul dokulduğumuz başka türlüsünü mümkün kılmak için değilmiydi olmadı işte demekki mümkün olmamış hiçbir zaman...mumkun olamayan tarafı ıçın hayıflanıp durur ınsan hep mumkun kılamadığı onca an ıçın çırpınır kalbı lakin yorgunluktan bır otedeki koltuğa kaldırıp kıçını koyamazken neyın derdınde olduğunu sormak gerekır...ınsan yureğıne neler neler sormak ıster kımbılır...emınım herbırınınde bır cevabı vardır...duymak ıstemedığınden ve onca cevabın ağırlığını taşıyamayacağından belkıde bılırde bılmemezlıkten gelır...yada sadece can sıkıntısı işte...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar