insan bir yerden sonra yaşanmışlıklarımın içine edeyim diyor...biriktirme saklama huyunada baya bir sövüyor...taşınıyorum...içim dışım herbir yerim taşınıyor üstelik...her işim gibi buda telaşlı apartopar zamansız sıkıştepiş oluyor...tabaklar buraya kutular oraya kıtaplar çarşaflar fotoğraflar nereye koyacağımı bulamadığım salata kasesiyle 3oda dolaştım bugun farkına vardığımda iş işten geçmişti...hayatım nereye gidiyor bılmıyorum saldım sadece bıraktım ne oluyorsa yada olmaya çalışıyorsa engellemıyorum fazlada duşunmuyorum bırakıyorum ölece şu ara oda olmaya çabalıyor...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar