insan bir yerden sonra yaşanmışlıklarımın içine edeyim diyor...biriktirme saklama huyunada baya bir sövüyor...taşınıyorum...içim dışım herbir yerim taşınıyor üstelik...her işim gibi buda telaşlı apartopar zamansız sıkıştepiş oluyor...tabaklar buraya kutular oraya kıtaplar çarşaflar fotoğraflar nereye koyacağımı bulamadığım salata kasesiyle 3oda dolaştım bugun farkına vardığımda iş işten geçmişti...hayatım nereye gidiyor bılmıyorum saldım sadece bıraktım ne oluyorsa yada olmaya çalışıyorsa engellemıyorum fazlada duşunmuyorum bırakıyorum ölece şu ara oda olmaya çabalıyor...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar