bazen durupta bakınca çikanın hayatımıza girdiği ilk zamanlar aklıma geliyor ürkek korkak evın dipköşesinde saklanan tüyleri bakımsızlıktan topak topak olmuş 7aylık sarı bir kız...o ürkekliğine uzaklığına rağmen nasılda hemencik herşey yoluna girivermişti biz birden beraber uyumaya başlamıştık...çika sayesinde kaç geceyi daha bir kolay geçirdim...kedi insan ruhuna iyi gelen birşey kesinlikle...yanlızlığınızı bir anda alıp yok eden hafifleten bir yanı var...hiç sevmem ben yanlızlığı...hep birilerim olsun gelen giden hep sevdiklerim olsun isterim o yüzden ne zman yalnız kalsam çika eşlik etti ruhuma...şimdi anne oldu hemde çok güzel..mucize gibi 4yavrumuz oldu...garip bişey onlara baktıkça zaman diyorum nekadar garipsin var olanlar yok oluyor yok olanlar var oluyor içinde biryerlerde...

söyliyemiyorum ona ...ben gidiyorum biliyor ama bilmiyor kocaman kocaman sorunlarımız olacağını...ben yanımda göremedikçe onu yanlızlaşacağımı...o gereksiz işinden gücünden gelemiyeceğini kabullenemiyor yanıbaşıma...ben gördükçe gördüklerimi bildikçe tedirgin kabullenme çabasında azbiraz huysuzlaşıyorum o sakladığı azbıraz huznune rağmen benı teselli çabasında inanmadığı cümleler kuruyor benim farkettiğimin farkında bile değil üstelik...