insan hiç kendi içini ezer mi? ezer...hatta insan kendi kendinin azına bıle sıçar hatta abartıp kendını hırpalar mahveder...insan kendine niye bunu yapar?bilmem...ama yapar...keşke yapmasa...ama insan işte...bazı şeylerin üstünü örtebilirsiniz görmemezlikten gelebilirsiniz yatağın altına defter arasına yada sarıp sarmalayıp bi yerlere saklayabilirsiniz lakin var oldukları gerçeğinden asla kaçamassınız...ertelersiniz etkisini azaltırsınız lakin yok edemezsiniz...ufacık bir an bıle olsa ne varsa aylardır kaçmak unutmak ıçın çabaladığınız çıkıverır...sızı yoldan çıkarıverır...sizi incitebilir kırıp hırpalayıp paramparça edebılır...içinizin acısı dışınıza odanıza evınıze taşabılır...zaman yaraları kapatır elbette ama kalan izler için hiç yardımcı olmaz...mutluluğunuza sahip çıkınız...çünkü böyle zamanlar fevkelade tehlikelidir...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar