insan hiç kendi içini ezer mi? ezer...hatta insan kendi kendinin azına bıle sıçar hatta abartıp kendını hırpalar mahveder...insan kendine niye bunu yapar?bilmem...ama yapar...keşke yapmasa...ama insan işte...bazı şeylerin üstünü örtebilirsiniz görmemezlikten gelebilirsiniz yatağın altına defter arasına yada sarıp sarmalayıp bi yerlere saklayabilirsiniz lakin var oldukları gerçeğinden asla kaçamassınız...ertelersiniz etkisini azaltırsınız lakin yok edemezsiniz...ufacık bir an bıle olsa ne varsa aylardır kaçmak unutmak ıçın çabaladığınız çıkıverır...sızı yoldan çıkarıverır...sizi incitebilir kırıp hırpalayıp paramparça edebılır...içinizin acısı dışınıza odanıza evınıze taşabılır...zaman yaraları kapatır elbette ama kalan izler için hiç yardımcı olmaz...mutluluğunuza sahip çıkınız...çünkü böyle zamanlar fevkelade tehlikelidir...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar