insan hiç kendi içini ezer mi? ezer...hatta insan kendi kendinin azına bıle sıçar hatta abartıp kendını hırpalar mahveder...insan kendine niye bunu yapar?bilmem...ama yapar...keşke yapmasa...ama insan işte...bazı şeylerin üstünü örtebilirsiniz görmemezlikten gelebilirsiniz yatağın altına defter arasına yada sarıp sarmalayıp bi yerlere saklayabilirsiniz lakin var oldukları gerçeğinden asla kaçamassınız...ertelersiniz etkisini azaltırsınız lakin yok edemezsiniz...ufacık bir an bıle olsa ne varsa aylardır kaçmak unutmak ıçın çabaladığınız çıkıverır...sızı yoldan çıkarıverır...sizi incitebilir kırıp hırpalayıp paramparça edebılır...içinizin acısı dışınıza odanıza evınıze taşabılır...zaman yaraları kapatır elbette ama kalan izler için hiç yardımcı olmaz...mutluluğunuza sahip çıkınız...çünkü böyle zamanlar fevkelade tehlikelidir...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar