neden bukadar mutsuz hisseder insan...tek bır adım atacak halım yok...hıç bır beklentım ümidim yok sanki...ölece olduğum yerde kalakalsam kıpırdamadan konuşmadan...içimde hep mide bulantısı boğazımda takılı bişeyler var...bırı hık dese gözlerım boncuk boncuk akacak sankı yanaklarımdan...hiç iyi hissetmiyorum hatta hiç bir şeyi hissetmiyorum sanki...beklentilerimmi boştu yoksa geçmi kalmıştım herbirşeye yoksa henuz erkenmı iyi birşeyler olması için...ne ılerı gıdebılıyorum ne gerı donebılecek cesarete sahıbım ...canım kendınden bıle memnun değil nasıl sıkkın bıkkınyanlış bı yerdeyım yanlış bı zamanda...yanlış uykulara yatıyorum ytanlış sabahlara uyanıyorum sanki...herşey yanlış ilerliyormuş gibi...hiç kimseylede bı ılgısı yok ustelık tum bu hıssın...şarap bile eskisi kadar lezzetli değil sanki rakı içmeyeli kaç vakit oldu kimbilir...oysa kaç kişiye sevdirmişliğim vardır o bulanık puslu beyazı...eskiden bi 70lik ile kapımıza dayanan dostlarımız vardı...bukadar korkutmuyordu hayat...ve biz henüz öle buyuk hesaplarda kuçuk roller edınmemıştık kendı ıçımızde...çok yanlış bi zamana dahıl edılmış gıbıyım ustelık kımsede zorlamamışken kendımı zorlanmış sıkıştırılmış az bıraz sılınmış hıssetmeme neden oluyor içimde bir yerler...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar