neden bukadar mutsuz hisseder insan...tek bır adım atacak halım yok...hıç bır beklentım ümidim yok sanki...ölece olduğum yerde kalakalsam kıpırdamadan konuşmadan...içimde hep mide bulantısı boğazımda takılı bişeyler var...bırı hık dese gözlerım boncuk boncuk akacak sankı yanaklarımdan...hiç iyi hissetmiyorum hatta hiç bir şeyi hissetmiyorum sanki...beklentilerimmi boştu yoksa geçmi kalmıştım herbirşeye yoksa henuz erkenmı iyi birşeyler olması için...ne ılerı gıdebılıyorum ne gerı donebılecek cesarete sahıbım ...canım kendınden bıle memnun değil nasıl sıkkın bıkkınyanlış bı yerdeyım yanlış bı zamanda...yanlış uykulara yatıyorum ytanlış sabahlara uyanıyorum sanki...herşey yanlış ilerliyormuş gibi...hiç kimseylede bı ılgısı yok ustelık tum bu hıssın...şarap bile eskisi kadar lezzetli değil sanki rakı içmeyeli kaç vakit oldu kimbilir...oysa kaç kişiye sevdirmişliğim vardır o bulanık puslu beyazı...eskiden bi 70lik ile kapımıza dayanan dostlarımız vardı...bukadar korkutmuyordu hayat...ve biz henüz öle buyuk hesaplarda kuçuk roller edınmemıştık kendı ıçımızde...çok yanlış bi zamana dahıl edılmış gıbıyım ustelık kımsede zorlamamışken kendımı zorlanmış sıkıştırılmış az bıraz sılınmış hıssetmeme neden oluyor içimde bir yerler...