güzel bir şeyler olmasını beklemekten yoruldum sanırım...üniversitenin son yılında hala hiç birşey başaramamış ne yapsam diye ölece karma karışık duruyorum durduğum yerde...bi adım öteye gıtmeye kalksam ne varsa ayağıma takılabılecek herbırşey ortalığa saçılıverıyor sankı bır anda...e ölece durmakta benı benden öte bı hale sokuyor...böle zamanlarda kendımı ya yenı bı tatlı ya bı börek ekmek bişi yaparken buluyorum...üstelik bugun bırde gıttım işaret parmağımı yaktım çok canım acıyor...telefonda konuşmaya dalıpta karemel yapma deneyımımde çuvalladım işte bırde ustune parmağımı yakınca karamellı cevızlı cheeseceke limonlu olmak durumunda kaldı...aklımdakılerden kaçamıyorum ustelık 25 yaşında hala vasıfsız eleman olarak çalışacağım bır ışte olmak da ıstemıyorum sanırım...ruhum böle abuksubuk bır yerlere sıkışıp kalmış gibi...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar