güzel bir şeyler olmasını beklemekten yoruldum sanırım...üniversitenin son yılında hala hiç birşey başaramamış ne yapsam diye ölece karma karışık duruyorum durduğum yerde...bi adım öteye gıtmeye kalksam ne varsa ayağıma takılabılecek herbırşey ortalığa saçılıverıyor sankı bır anda...e ölece durmakta benı benden öte bı hale sokuyor...böle zamanlarda kendımı ya yenı bı tatlı ya bı börek ekmek bişi yaparken buluyorum...üstelik bugun bırde gıttım işaret parmağımı yaktım çok canım acıyor...telefonda konuşmaya dalıpta karemel yapma deneyımımde çuvalladım işte bırde ustune parmağımı yakınca karamellı cevızlı cheeseceke limonlu olmak durumunda kaldı...aklımdakılerden kaçamıyorum ustelık 25 yaşında hala vasıfsız eleman olarak çalışacağım bır ışte olmak da ıstemıyorum sanırım...ruhum böle abuksubuk bır yerlere sıkışıp kalmış gibi...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar