birşey var...en başından beri beni ratasız eden bir şey var senınle aramızda...senide rahatsız ediyormu bilmiyorum...ama bir şey var...iyi olmayan kopuk böluk pörçük birşey...ve ben o oldurulamayan birşeylere ne zaman denk gelsem senınle olduğum için suçlu bunu hissettiğim için mutsuz oluyorum...içimdeki karanlıklarda kaybolmamak için çok daha fazla çaba harcamak zorunda kalıyorum...öyle filmlerdeki gibi yaşanmıyor artık aşklar...hatta insan aşık bile olmuyor artık...lüzumsuz kalıyor tüm o cansıkıntılarının yanında...yanıbaşında olandan çok bi beklentisi olduğundanmı yada tüm bu çaresizliğin nedeni beklentisizliğinden mi insan bir türlü bulduramıyor...sıkılıyor bunalıyor da sırf yorgunluğundan az öteye git diyemıyor yanıbaşındakıne...olurda gidiverirse örtbas ettiği yanlızlığı çıkıverır dıye belkide...kendi acizliğimin bedellerini senin boynunamı astım acaba bir bir oysa iyi insan olmaktı nıyetımız...tutmamışmı bu defa dileklerimiz dualar yerine zamanında ulaşmamışmı...içime kapanasım var içimde büklüm büklüm acıyasım var ekşi bi tat ağzımda hiç keyfim yok inan...içime kapanasım varda sana yazık ederım dıye korkuyorum...kıyamam kımselere esasen kendımden sakınırım bır dığerını...içimdeki acı dışıma ulaşmadan henüz durup dikilip karşısına böyle kanter içinde...o sokaktan bir daha geçmıyeceğim diyorum...bazen kendım bıle ınanmıyorum...birşey var senınle aramızda...olduramadığımız...beni rahatsız eden...belkide esasen birşey yoktur...hatta tek sorun budur...senınle aramızda belkıde varlığı başa bela birşey yoktur ve tek derdım budur...