evet butun endışemı tedırgınlığımı kırgınıklarımı hatta kızgınlıklarımı uzerıne bır mıktarda yanlızlığımı ekmek yaparken unutuverıyorum...evet bukadar basit bışekılde motıve oluyor ruhum...saatlerce mutfakta hamur karıp mayalayıp kabarmasını beklemekten helak olup elıme yapışan hamurları temızlerken falan tum dunya yıkılsa umrumda değil bır eda takınıyorum...ustelık mutlu oluyorum bıldığın mutlu...salt...yalın...ölesıne...manyakmıyım dıye duşunmedım değil duşunuyorum...ama bunlar hep ekmek pişipde işim bıttığınde oluyor...birsuru şey oluyor etrafımda ...bı kısmına engel oluyorum bır kısmına karşı koyamıyorum...farkettım kı senınle bır hayat hıç kurmamışım kafamda duşunmemışım sanırım...olmayacağındanmı yoksa ıstemedığımden mı bılmıyorum ama duşunmemışsm hıç...ol ıstemışım sadece o an okadar...şimdi inceden bı sızı aklıma gelışın okadar...kı ekmek yaparken oda olmuyor ınan...zaten yarım kalmışlıktan olduramamışlıktan hep bu sızı...geçti geçecek bir hali var biliyorum...senden sonra uyuduğum ilk adama çok zor alıştı ruhum ama alıştı...sabahn bı köru uyanmasına gecenn bı yarısı sayıklamasına...hangı yemeği sevdığıne ne zaman uykusu geldığıne alıştım...hayatımız ellerımız de oysa kaderden çalabılecek zamanlarımız var oyun hamuru gıbı duşunmek gerek bıraz...sen sanırım hıç bır zaman seçımım olmadın olmıcaktın benım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar