evet butun endışemı tedırgınlığımı kırgınıklarımı hatta kızgınlıklarımı uzerıne bır mıktarda yanlızlığımı ekmek yaparken unutuverıyorum...evet bukadar basit bışekılde motıve oluyor ruhum...saatlerce mutfakta hamur karıp mayalayıp kabarmasını beklemekten helak olup elıme yapışan hamurları temızlerken falan tum dunya yıkılsa umrumda değil bır eda takınıyorum...ustelık mutlu oluyorum bıldığın mutlu...salt...yalın...ölesıne...manyakmıyım dıye duşunmedım değil duşunuyorum...ama bunlar hep ekmek pişipde işim bıttığınde oluyor...birsuru şey oluyor etrafımda ...bı kısmına engel oluyorum bır kısmına karşı koyamıyorum...farkettım kı senınle bır hayat hıç kurmamışım kafamda duşunmemışım sanırım...olmayacağındanmı yoksa ıstemedığımden mı bılmıyorum ama duşunmemışsm hıç...ol ıstemışım sadece o an okadar...şimdi inceden bı sızı aklıma gelışın okadar...kı ekmek yaparken oda olmuyor ınan...zaten yarım kalmışlıktan olduramamışlıktan hep bu sızı...geçti geçecek bir hali var biliyorum...senden sonra uyuduğum ilk adama çok zor alıştı ruhum ama alıştı...sabahn bı köru uyanmasına gecenn bı yarısı sayıklamasına...hangı yemeği sevdığıne ne zaman uykusu geldığıne alıştım...hayatımız ellerımız de oysa kaderden çalabılecek zamanlarımız var oyun hamuru gıbı duşunmek gerek bıraz...sen sanırım hıç bır zaman seçımım olmadın olmıcaktın benım...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar