Ana içeriğe atla
şimdi şöyleki ben 4yıl güzel sanatlar lisesi 5 yıl görsel iletişim tasarımı okumuş ve bu süreçte balıkesir eskişehir son olarakta izmit gibi şehirlerde yaşamış biri olarak son 3ayda bir işletme açıcam ben dıye tutturdum...önce cafe dedim sonra yok olmaz çikolatacı açayım dedım oda olmadı lan dedım turşucu olsun he bide sağlamından bı ortak bulunca iyice cozutup cafe restrant açalım dedım he bıde bu sureçte girişimcilik kursları akabinde işletme dersleri hesapları falan derken devlet kredileri başvuruları falan...bu esnadada babam demedıkı napıon çocuum sen bunca yıl boşunamı okuttuk seni sen ne anlarsın 24 yaşında işletmecilikten haddini bıl memur kızısın kıçına göre bı iş bul dandık mandık ama aldığın para belli olur bak batarsan çıkarsan benım param yok...yapma etme senın harcın değil...
benım babam askerı lıse mezunu denız astsubayı ve mesleğinden yaklaşık 15yıl önce emeklı olmuş 55 yaşında memur emeklısı bı adam...ama adam...hatta kocaman bı kalbı olan bı adam...çikolatacı fıkrımden turşucuya geçışıme ordan restranta çevırışıme kadar hatta tum bunlar hayalken bıle hıç yapamazsın demedı bana yap dedı başkaları yapamaz ama sen yaparsın dedı...batsanda çıksanda hatta yap dedı...öderız ne olcakkı dedı...benım hayallerım bı çıt yaklaştı şu sıralar gerçeğe kurs bıttı proje taslağı bıtmek uzere karar vermeler ortaklıklar konuşuldu ışe başladık başlıcaz bı durumumuz var bişey olmazsa...dun ben o koca yureklı babama heycanlı heycanlı açıcamız şirketın vızyonundan mısyonundan bahsedıyorum kar beklentısı yok başabaş noktası ciro hesabı falan benıde dedı burda sıkıyosun nıye baba ya dedım senden bışı ıstemıorum kı nıye öyle dedın...ben yanında olamıyorumda ondan ıstemıyosun bak dedı bırsuru şeyle uğraşıyosun gelemıyorum en ıhtıyacın olan zamanda yanına işlere başladığında nasıl yapsamda gelsem dıye duşunuyorum kaç gundur uzuluyorum yanlızsın orda dedı sesı nasıl tıtrek böle cumlelerı kesık kesık gelıyo...anladımkı benım koca yureklı babam telefonda daha başlamadığım  bi ışte yanlız olucam dıye dert edınmış ağlıyo...sonra plan yaptık dedım 2haftaya zaten anca başlarız sen dert etme nıye gelemıcekmışsınkı ban ayarlıcam sende gelıp ustaların başında durcaksın ben anlamm zaten nıe yanlız kalcakmışım ...telefonu kapattım bu defa ben ağlamaya başladım...kıme hayallerımden bahsetsem sonrada desemkı ben kursada gıdıyorum bu yıl açıcam kafamdakı yerı eee evdekıler kızmıcakmı ızın verıcekmı yanında olucakmı dıye soruyolardı...ben zaten bunları hıç duşunmemıştım bıle ama tabı canım dıyıp geçıyodum şımdı bu sorulara tek bı cevabım var sanırım benım babam kocaman yureği olan bı adam o bana yeter...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu  ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
acıların kadını tribinden çıkamıyorum şu sıra...zaten genel halim buydu hayatım boyunca son bıkaç yılda hayvan gibi çalıştığımı saymassak acıların kadını çizgimi aşmış salon kadını iş kadını gibi daha dolgun vede seksi kadınsı kimlikler edinmeye başlamıştım ki istifama iki üç kala sevdicegim gideli 10 koca gün olmuş ve ben yeniden acıların kadını duruşuma geri dönmüş durumdayım...para üstadım paran varsa herşeyin var demektir...lakin bir aşkın olmaya bilir birde iç huzurun e esasen bana sorarsan ikisi yoksa hangi çizgide olursan ol insan olma vasfını kaybediyorsun... hadi şimdi oturup parası olan zavallı aşağılık pislik zenginleri biraz ezelim...yok yok tamamen uykusuzluktan saçmalıyorum yada çok özledim... çok özledim lan 10 koca gün...acıların kadınına bağlamamın en buyuk sebebi...dun gittik biri nerdeyse benimkadar olmak uzere 5adet su kaplunbağası aldık yetmedı benım ıkı katım kaplumbağa heykeli aldık kaplunbağa havuzumun yanına...sonra bugun gıdıp 3 adet şapşal tavsik aldık...ın...