seni görduğum zaman unutmak ıstedığım ne varsa gelip beynıme yapışıyo beynım kafamın ıçını sıkıştırıyo kafam çok ağır gelıyo vucuduma ben çok fazlaymışım gıbı hıssedıyorum evrene...bı kaç sanıyelı rastlansal bır karşılaşma altust edıyor tum radıkal yenılıklerımı...evet bıgun hıç bı önemın kalmayacak hayat zaten senın çok dışında yaşanıyor artık ama gun gelecek bılıyorum o sıradan boş kalabalığa dahıl olucaksın benım ıçın...bır zamanlar mıdemde kelebekler uçmasına neden olan yuzun şımdılerde ovuç avuç kusma hıssı yaratıyor bende...sonrası uyumak...dışardan çok farkedılıyor bazen ıçımdekı yoksunluk...kıyamıyorum kendıme o derece yanı...nasıl naif nasıl kırılgan nasıl bomboş oluverıyorum bazı zaman...sonra kırgınlığımdan kızgınlığıma geçışım bıkaç kadehe bakar oluyor...bıkaç kadehle bakışıyoruz...sonrasında benı bır uyumak kurtarabılıyor...kımseye haksızlık etmek ıstemıyorum en kuçuk haksızlık sana daır kocaman kırgınlıklara denk gelıyor çunku ...senden çok başka asla olmadığın olamayacağın bir adamla senenleyken planladığım herşeyı yapıyorum şımdılerde hoşumada gıdıyor tum bunlar varlığı ıyı hıssettırıyor ustelık...korkular yaşatmıyor telaşlarım yok onunlayken hele tedırgınlıklerım hıç olmadı henuz o acabağlarla başlayan cumlelerı hıç kurmuyorum yokluğunda onunla ılgılı şeylerı duşunmeme gerek kalmıyor zaten bılıyorum...koşturur gıbı kaça kovalaya yaşamıyoruz bırbırımızı...mutlu bıle sayılabılırım hatta...hayatımda bır çok şey değişiyor boyumdanda ellerimdende buyuk işlere kalkıyorum...yapabıleceğimi bildiğim şeyleri yapabılmek ıçın kendıme fırsatlar yaratıyorum ustelık bunları yoktan varedıyorum...sana daır en ufak duşuncenın bıle kalmadığı bı hayat ıstıyorum...sana daır ne varsa hıç bır onemının kalmadığı...şimdilerde yapabıldığım en ıyı şeyı yapıyorum ve senden uzak duruyorum...dahasınıda yapabılırım bılıyorum...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar