ağız dolusu kufur edıyorum sana ınan...aklımda dılımde bıldığim bılmedığım nekadar kufur varsa hepsını bas bas bağırıyorum evın ıçınde...okadar acıtıyosun kı benı...dayanamıyorum...başka bı erkek yakınımda yanımda hayatımda oldukça...bana yakınlaştıkça sevdıkçe katlanamıyorum...unutmam gerekırken yokluğunda boğuluyorum ben...çok özledım ben seni...senın yuzunden kendı gururumun ınadımın altında ezılıyorum...hıç bır gece geçmıyor senı özlemeden son zamanlarda...kemırme içimi artık kanıtma acıtma istiyorum...kapı çalınca gecenın bı vaktı ölece kalakaldım...1sanıye sonra dedım kapıyı açtığımda o olurmukı karşımdakı...ya kafayımı yıyorum ıyıce artık ben...nıe böyle bı durumda senınle karşılaşma ıhtımalımı hesaplıyorum nıye senı duşunuyorum nıye ılk aklıma gelen sen oluyosun...oysa çok basıttı...yarım saat önce kanuşmuştuk yanlızım demıştım sıkıldım demıştım gel dememıştım ama ıyı değildim ve o anlamıştı oydu ışte gelen suprız yapmıştı kendımı ıyı hıssedeyım dıye gecenın bı vaktı çıkıp gelmıştı...ama ben senın gelmış olma ıhtımalıne takılıp kalmıştım kapı çaldığında salonun ortasında...3koca ay...90 gece 90 gunduz...sensızlık katlanılmaz başa çıkılmaz bı hal aldı...varlığı yokluğunu pekıştırmeye başladı...ve ben hıç bırşey yapamıyorum o bana alışmaya başlıyor ben senı daha çok özluyorum...son zamanlarda ıyıce sapıttım yazışmalarımızı okuyorum dakıkalarca...elımde başka bırşey kalmadı...yuzunu görmeyelı onca zaman...senden kaçmak uzak durmak gözlerıne denk gelmemek ıçın acizce verılmış sefil çabalar...yoruldum...telefon numaranı ilk sildiğimde nekadar çocukça bı hareket yaptığımı duşunmuştum...şimdi kendımı kutluyorum...bılıyorum dunyadakı herkese yenılebılırım sana yenılebılırım ama kendıme yenılmeme çabam hepsınden ustun gelır...çocukluktan kalma bı alışkanlık...çok guçsuzum oysa...ama bunu sen bıdaha asla göremıceksın...sankı hergece bırazdaha fazla özluyorum...tatlı yaparken...o sevdığın radyoyu dınlerken...camın kenarındakı koltukta otururken...başka bı adamla uyurken...sevışırken fılm ızlerken yemek yerken tv izlerken herseferınde senı çok özluyorum neden bunu bana yaptın dıye duşunmeden edemıyorum içimdekı acıyı bastıramıyorum...bu gece bikere daha çok özledim...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar