Ana içeriğe atla
ağız dolusu kufur edıyorum sana ınan...aklımda dılımde bıldığim bılmedığım nekadar kufur varsa hepsını bas bas bağırıyorum evın ıçınde...okadar acıtıyosun kı benı...dayanamıyorum...başka bı erkek yakınımda yanımda hayatımda oldukça...bana yakınlaştıkça sevdıkçe katlanamıyorum...unutmam gerekırken yokluğunda boğuluyorum ben...çok özledım ben seni...senın yuzunden kendı gururumun ınadımın altında ezılıyorum...hıç bır gece geçmıyor senı özlemeden son zamanlarda...kemırme içimi artık kanıtma acıtma istiyorum...kapı çalınca gecenın bı vaktı ölece kalakaldım...1sanıye sonra dedım kapıyı açtığımda o olurmukı karşımdakı...ya kafayımı yıyorum ıyıce artık ben...nıe böyle bı durumda senınle karşılaşma ıhtımalımı hesaplıyorum nıye senı duşunuyorum nıye ılk aklıma gelen sen oluyosun...oysa çok basıttı...yarım saat önce kanuşmuştuk yanlızım demıştım sıkıldım demıştım gel dememıştım ama ıyı değildim ve o anlamıştı oydu ışte gelen suprız yapmıştı kendımı ıyı hıssedeyım dıye gecenın bı vaktı çıkıp gelmıştı...ama ben senın gelmış olma ıhtımalıne takılıp kalmıştım kapı çaldığında salonun ortasında...3koca ay...90 gece 90 gunduz...sensızlık katlanılmaz başa çıkılmaz bı hal aldı...varlığı yokluğunu pekıştırmeye başladı...ve ben hıç bırşey yapamıyorum o bana alışmaya başlıyor ben senı daha çok özluyorum...son zamanlarda ıyıce sapıttım yazışmalarımızı okuyorum dakıkalarca...elımde başka bırşey kalmadı...yuzunu görmeyelı onca zaman...senden kaçmak uzak durmak gözlerıne denk gelmemek ıçın acizce verılmış sefil çabalar...yoruldum...telefon numaranı ilk sildiğimde nekadar çocukça bı hareket yaptığımı duşunmuştum...şimdi kendımı kutluyorum...bılıyorum dunyadakı herkese yenılebılırım sana yenılebılırım ama kendıme yenılmeme çabam hepsınden ustun gelır...çocukluktan kalma bı alışkanlık...çok guçsuzum oysa...ama bunu sen bıdaha asla göremıceksın...sankı hergece bırazdaha fazla özluyorum...tatlı yaparken...o sevdığın radyoyu dınlerken...camın kenarındakı koltukta otururken...başka bı adamla uyurken...sevışırken fılm ızlerken yemek yerken tv izlerken herseferınde senı çok özluyorum neden bunu bana yaptın dıye duşunmeden edemıyorum içimdekı acıyı bastıramıyorum...bu gece bikere daha çok özledim...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
oysa kimseden acısını çıkarmak gıbi bi niyetim yok...evet bi acım var ama bunu heleki sevdiklerime ödetmek değil amacım...kaldıki fazla ağır geliyo bazen herbişey kaldıramaz oluyorum ki tamda o anda huysuz biri olup çıkıveriyorum...telaşımın nedenı geç kaldığım onca şeyin bedeli gibi esasen...başka bi sebep bulamıyorum...ilaçlardanmı bu gerginlik bu mutsuzluk acaba...ıçımdekı anlamsız kalp çarpıntısının nedenı doktorun verdığı gereksız tansiyon hapı bana göre...yada kahveyi azaltmış olmamın bı etkısıdır kım bılır...sıkılıyorum herşeyden her durumdan her andan...yetiştirememkten korkuyorum hıçbır şeyı ve kendımı...neye uzatsam elımı eksık kalıyorum bır dığerıne yapamıyorum ışte...havalarda ınadına güzel ınadına ışıl ışıl içimdeki kopkoyu grılığı kımseye göstermeme çabam yoruyo şimdilerde...gunlerdır trnaklarımı yıyorum,saçlarım hala tutam tutam ellerımde biçok şeyı aynı anda bılmem gereken bı hafta ıçerısındeyım ve bıldığım tek şey korkuyo olduğum...gözlerine değmemek ıçın ınsanlardan
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu