uçuk...bilen bilir esasen hayatımın ilk uçuğunu bundan 3 yada 4 ay önce çıkarmıştım yine bilen bilir çokça hatta oldukça hatta olması gerektiğinden de çok fazla üzüldüğüm zamanlara denk gelir...peki ya şimdi...neyin uçuğu bu...bilipde bilmemezlikten gelme sendromu gibi bişi varmı hakkatten ya...itiraf ediyorum eşekler gibi ağladım salya sumuk hatta salyamada sumuğumede sahıp çıkmayıp genzime kaçırdım dakıkalarca kustum üstüne...kustukça ağladım ağladıkça daha çok kustum ne ara durdum bılmıyorum ama içim çoktan dışıma çıkmıştı...erkenden odama gırıp ışığıda kapayıp bıkaç ıyımısın tıkırtısınada akşamki sebzeli pidenin dokunduğunu mırıldandım ve tamamen rahat bırakıldım...bıkaç dakıka daha ağlayıp sonrasıznda tuvalet kağıdı yığınının arasında uyuyakaldım sanırım...ve sonuç kocaman bembeyaz bır yuz şişmiş gözler ve tum bu tabloyu tamamlayan kocaman kırmızı bır uçuk...günaydın...başka ...senin dışındaki tüm adamlar tüm zamanlar tüm geceler o gecelere dahil tüm uykular başka...bi nedeni yok üstelik ...şimdilik belkide sadece...ben çok başkayım senın dışındaki herkese...soğuk sinirli alıngan tahammülsüz biri oldum...çok daha uzak bi kadına dönüşüyorum yokluğunda...dayanamayıp ağlıyorum sonra kusuyorum kustukçamı ağlıyorum ağladıkçamı kusuyorum ayırt edemeyiyorum...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar