uçuk...bilen bilir esasen hayatımın ilk uçuğunu bundan 3 yada 4 ay önce çıkarmıştım yine bilen bilir çokça hatta oldukça hatta olması gerektiğinden de çok fazla üzüldüğüm zamanlara denk gelir...peki ya şimdi...neyin uçuğu bu...bilipde bilmemezlikten gelme sendromu gibi bişi varmı hakkatten ya...itiraf ediyorum eşekler gibi ağladım salya sumuk hatta salyamada sumuğumede sahıp çıkmayıp genzime kaçırdım dakıkalarca kustum üstüne...kustukça ağladım ağladıkça daha çok kustum ne ara durdum bılmıyorum ama içim çoktan dışıma çıkmıştı...erkenden odama gırıp ışığıda kapayıp bıkaç ıyımısın tıkırtısınada akşamki sebzeli pidenin dokunduğunu mırıldandım ve tamamen rahat bırakıldım...bıkaç dakıka daha ağlayıp sonrasıznda tuvalet kağıdı yığınının arasında uyuyakaldım sanırım...ve sonuç kocaman bembeyaz bır yuz şişmiş gözler ve tum bu tabloyu tamamlayan kocaman kırmızı bır uçuk...günaydın...başka ...senin dışındaki tüm adamlar tüm zamanlar tüm geceler o gecelere dahil tüm uykular başka...bi nedeni yok üstelik ...şimdilik belkide sadece...ben çok başkayım senın dışındaki herkese...soğuk sinirli alıngan tahammülsüz biri oldum...çok daha uzak bi kadına dönüşüyorum yokluğunda...dayanamayıp ağlıyorum sonra kusuyorum kustukçamı ağlıyorum ağladıkçamı kusuyorum ayırt edemeyiyorum...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar