kolay sahip olduğu herşeyden kolay sıkılır insan oğlu...çocukken çabuk sahip olduğu oyuncağından kıyafetinden arkadaşından okulundan sonra buyudukçe kolay sahıp olduğu işinden evinden arabasından kolay sahip olduğu sevgiden sıkılır kolayca...oda kolay sıkılmıştı işte...ve ben uzunca bır sure kabul edememıştım bır turlu anlayamamıştım en önemlisi anlamak istememiştim...insanın doğasında var inanma ihtiyacı sanırım en başında evrenin bir yaratıcısı olduğuna inanma ihtiyacı modern zamanın en buyuk sıkıntısı gibiyken...kadın olmakla ilgilide bazı ve birtakım inanma ihtiyaçları var hali hazırda bunyede barınan...neyseki platonik aşk evrenin en buyuk hedıyesi...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar