bu sabah eylülde olduğumuza inanamadım...uyandım ve sanki birden eylül oluvermişti...koca bir yaz bölük pörçük az biraz sancılı az biraz keyifli bi miktar plotonik bi miktar özlemli pişman rakılı şaraplı denizli güneşli geçti...bunca zaman yazmayıp onca şeyi bir çırpıda anlatabilecek güce ve heycana sahip değilim itiraf edeyim...koridorda hala açılıp boşaltılmayı bekleyen bir adet valiz derlenip toplanmayı aynı hevesle bekleyen bir ev ve tüm bunlara karşın hala içinden çıkılmasını bekleyen bir yatak mevcut şu anda hayatımda...platonik aşk iyi birşey ağrısız sızısız ustelik...en fazla ogun onu ıkıncıye görebılmekten daha fazla birşey beklemıyo olmak ve bunyenın buna herşeyden çok razı oluşu tanrım ne guzel bır hıs...sonra oturup dıyorsun kı bunca kırkınlığı nıe yaşarkı ınsan...sonra dıyorsunkı ınsan neyle yaşar...yada ınsan neyle yaşayamaz...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar