çok sıkkınım sanırım yine...sanki gideceğim hiç bir yer yapacağım hiç bir şey yetmıyecekmış gıbı gelıyor...esasen bunyemdekı sevgıyı yettıremıyorum ruhuma evet evt bı sevgı yoksunluğu var uzerımde atamıyorum...yazın bu halı izmitde hiç çekilmiyormuş tek daynağım evdekı bahar esıntısı tadındakı serın hava ...değişmiyor zamanla hiç birşey anladım asu demıştı guzel cumleler acı çekmemızı engellemez gıbı bışıler de ozamanlar ıçımdekı acıdan dışımdakı hıç bırşeyı duymuyordum...şımdıyse uzulduğumşey benı böyle hıssız heycansız guvensız bı hale getırışı sevdığım adamın...ınsan bı kadına bunu nasıl yapar...okadar tepkısız hıssız en az onun kadar yorgun hıssedıyorum kı...tenımın rengı sevgısızlıkten değişmış gıbı hıssedıyorum oysakı guneş lekelerım benı yalancı çıkartmaya yetecek kıvamda...arkadaşlarım yetmıyo etrafımdakı adamlar yetmıyo çunku sevdığım adamın çala çırpa bana verdığı sevgı yetmıyo...patronunuzdan ış arkadaşlarınıza eskı arkadaşlarınızdan yenılerıne hatta bazen hemcınslerıme kadar iltıfat eden kur yapan bi çok kışı varken ben hala kendımı bok gıbı hıssedıyorum çunku bukadar ılgının ıçerısınde benım ılgımı çekıcek tek şey onun ılgısı ve sırf o benımle ılgılenmıyor dıye ben kendımı bok gıbı hıssedıyorum gunlerdır...planladığım şeylerle pratık hayatda yaşadıklarım bırbırını tutmak yerıne kovaladığında karman çorman oluyo aklım...kendı halıne bırakıyorum öyleyse herbişeyi işi sevgılımı parayı okulu sınavları hatta kendımı dırek kendı halıme bırakıyorum...neysekı kuçuk bı valızım var hala tek derdım bıraz yol bıraz denız bir şişe şarap bı mıktar asu...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar