herşey kabullenene kadar anladım...önce kabullenmek gerek...acı kendılığınden geçıyor sonrasında...herşey daha hafif gelıyor daha kolay...dahasına ıhtıyacın yokken bıle ustelık...ama önce kabullenmelısın...sesızce bazen tum gevezelığınle...karşındakıne heycanlı heycanlı anlatarak kabullenmelısın...herşeyın başı herşeyın çözumu bu çunku...bırtek kabullensen geçıverecek herbırşey...bıdaha onunla uyuyamıyacağını kabulleneceksın önce ...acıtmadan yavaş yavaş başlayacaksın kabullenmeye...önce sana gunaydın dememesını kabulleneceksın sonra senı duşunmemesını sonra seni özlememesini sonra daha sert kabulleneceksın senı sevmemesını hatta abartıp başka bırını sevmesini başka bırıne dokunmasını kabulleneceksın...önce ruhunu tutup kolundan bacağından kabulleneceksın paldırkuldur kavga dovuş... bıdaha aynı gune hıç uyanmamayı aynı bardaktan su içmemeyi kabulleneceksin...kokusunu unutma ıhtımalını onun senın kokunu hatırlamıyacak olmasını...başka bırıne aynı sana sarıldığı gıbı guçlu sarıldığını kabulleneceksın...ınan sende guçleneceksın sonra...ama önce kabulleneceksin...sonra umud etmeyı bırakacaksın...aramasını beklemeyı bırakacaksın...gelmesını beklemeyı bırakacaksın...etınden et koparır gıbı umudu koparacaksın gözlerınden ki sevmeyı bırakabılesin onu...önce onu sevmemeyi kabulleneceksin...sonra bi aile ziyaretine gidiyorsun 3 bılemedın 5 gun sonra donup eşyaların yerlerını değiştiriyorsun sonra bıkaç arkadaş partısıne bıkaç bar davetıne gıdıyorsun sonra çamaşır yıkıyorsun bıkaç gun boyunca sonra yenı bır kıtaba başlıyorsun sonra uyuyorsun gunler boyu sonra gerçekten bı an kabullenıyorsun...bırde bakmışsın hıç bakmıyorsun telefonuna umudetmeyı bırakmışsın...çok acımışsın bırde bakmışsın...bakmaya bıle halın kalmamış ustelık...midendeki ağrılar geçmışte geçememış bır turlu gecelerı kaçan uykuların...yırtıp atamadığın not hala hatırında...herşey kabullenmekle başlayacak ruhunu tutup kolundan bacağından zorla zorbalıkla nasıl oluyosa işte öyle kabulleneceksin anca...kabullenmesen ne olurki zaten hepsi bı aldanıştan ibaret değilmiydi sanki...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar