Ana içeriğe atla
günlerce sevebilirdim seni aylarca belki yıllarca...belki çok uzun değil ama dolu dolu sevebılırdım seni...üstüne alınmadıklarını senın yerıne ustume alınabılırdım...sana dair olanla mutlu olabılırdım...saatlerce sevebılırdım seni...geceler boyu...sabahlara dek sevebilirdim...sevmediğimi söyliyemessin...itiraf et fazla bıle geldi benım sevgım sana...çok sevdim dimi...geceler boyu gunler boyu sabahlara dek sevdim...kabaklı makarnayı sevmedin diyemi şimdi uzaksın benden sevgili gunlerdir anlayamıyorum...bukadarmı savurur sevda sevinçten hüzne...uykularınamı engel oldumda uzağımdasın sevgili...çayının şekerını o sabah atmayı unuttum dıyemı bu tavrın...yanında uyumadım dıyemı o gece sıcaklayıpta...yok kesin bişey yaptım ben sana...ama ne bulduramıyorum gunlerdir...havuçlu kekin tarçınını abartıyorsun dedığınde dınlemelıydım senı...benım ıçın bukadar uzulme dedığındede dınlemelıydım...ruhunu ıncıtmem ben deyışıne aldandım guluşune kandım...ama havuçlu kekın tarçını bol olanı makbul oluyor sevgılı...şımdı daha az koyuyorum tarçınını oysa...gunlerdırde yapmıyorum zaten kökten bıraktım esasen...çok sevdım ruhunu dıye oldu hep değilmi...hep o sabah bıraz daha sarıl ıstedım dıye oldu tum bunlar...huznune aşık olupta hırpaladım kendımı...havuçlu keke olan çocuksu sevgını kıskanıp sırf benı daha çok sevdıye 2gunde bır havuçları rendeleyıp şekerı yumurtayı sevgımı huznumu heycanımı ne varsa işte özlemımı falan karman çorman kekler kardım kabarsınlar dıye başında bekledım dakıkalrca...doğum gunu kartıma ılıştı gözum...benı sevdığın zamanlara denk gelen yanlarım vardı...senın ruhun daha cömertti daha kahraman ben daha guzeldım...fazlada değil bıkaç zman önceydı ustelık...gideceksen sevme benı dıyecektım unutmuşum o ara sana olan aşkımdan...gitmenden koktuğumdan değil gıtme ıhtımalıne ınanmadığımdandı ozamanlar...oysa hep gıtmıştı bır dığerı...havuçlu keke olan aşkına daha çok guvendım bana karşı olandan sanırım...diş fırçanı eski gümüşleri karbonatla parlatmak için kullanmaya karar verdim bugun...yanlızım iğrencim bok gibiyim bu gece...n eyapacağımı bulduramıyorum bende saçmalıyorum...en ıyı bıldığı şeyı yapmalı ınsan yapacak hıç bırşeyı yokken...bıkaç zaman önce senı sevmekti...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...