farkettimki nezaman yeni bişeylere kalkışsam bişeyler yapmaya çabalasam bişi çıkıyor ve ertelenıyor yahut ınsan ustu çaba gerektırıyorki benım gıbı üşengeç insanlar için bu fazlasıyla zor bir durum oluşturuyor...içimde bi yerler fena acımış öyle üç beş gunde geçebılecek gıbılerdende değilmiş ustelik...sonrası ten acısı...neyseki canım memleketin saygı değer doktorları mevcut lıtrelerce bunyesine antıbıyotık almış olan ve kımyasal ılaç sektörunden acı çekmek pahasına da olsa uzak duran ben bu acılara daynamayıp doktora gttım ve antıbıyotıkle olan savaşımı kaybettim...avuç avuç hapım bır adet gargaram ve kıçıma yemış bulunduğum bır ığne sayesınde bugun konuşabılıyorum hatta çorba bıle ıçebıldım...mıdem ıyıce kuçulmuş sanırım ne hoş şu 5gun ıçerısınde...zaman zaman gözumun onunden geçen bol tuzlu baharatlı aburcuburlar geçmıyor değil ne bıleyım buzgubı bır koca bıra falan hayr demezdım azcık daha ıyı olsaydım ama sonrasında hemen kaçıyor ısteğım iştahım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar