Ana içeriğe atla
ben dunyada olduğunun bıle farkında değildim ki aynı şehırde olduğumuzu nereden bıleyım...bana gönderdiğin o mesajı 3gun sonra farketmıştım...çokca sıkılmıştım ve gecenın bı yarısıydı...fotografına baktım önce sonra yazdığın gayrı cıddı mesaja...tek kelimeyle cvp verdım...sonra sen yazdın sonra ben...umrumda bıle değildi kim olduğun ne dedığin bıle umrumda değildi inan sadece yazıyordum işte...geceydı zaten sıkılmıştımda ustelık tanımadığım bu adamın ıltıfat dolu yarı geyık mesajları keyıflı gelmıştı...evlenelım demıştık o gece...sonrasıda gelmıştı bı kaç gece...aramıştın bıkaç gece sonra...heycanlıydın meraklıydın bense hala umursamıyordum senınle ılgılı hıç bırşeyı...guluyordum tum sözlerıne...sonra o gun...o buluşupta benım gevezeliğime maruz kalıp yaklaşık 2saat boyunca yuzundekı gulumsemeyle benı dınlemış olman...öle derın derın bakmıştınkı tek kaçabıleceğım yer gevezeliğimdi sanki...sanki susam darmadağın olacakmışım gıbı gelmıştı...konuşmuştum bende hıç susmadan saatlerce...havalar henuz soğumuştu daha ...üşüyordum ama umrumda değildi...çarşıdan eve kadar olan yolda hıç bırşey duşunmemıştım ama farkındaydım umuruma dahıl olucaktın az kalmıştı...bışey dememı beklıyordun oyle acelecıydın oyle heycanlı...ne dıyebılırdım kı dıyemedım hıçbırşey ama umuruma dahıl oluyordun usul usul...eve ılk gelışını hatırlıyorum oturucak yer bulamamıştın ...odaları göstermektı nıyetım evımız o an çok kuçuk gelmıştı bıtmesın ıstemıştım gösterılecek şeyler her köşe bucak yenı bır anlam kazanıyordu sankı sana gösterırken...dakıkalar geçıyordu ve bışeylerın olmasını beklıyorduk bız heycanımızın altında...öpmuştun benı hıç ıtıraz etmemıştım umuruma dahıl olmuştun...korkularım vardı ama artık onlardı umrum dışı kalan...korkmuştum...bırsuru şeyden korkmuştum ozaman...ve hıç bılememıştım ruhumada dokunursan dıye...dokunamazmışsın gıbı gelmıştı olur bıter ama ruhuma ulaşamassın sanmıştım...sonrası hep bı kalp sızısı oldun sevgili...nasıl sevmış yureğım senıde böle aldanmışım tek lafına...hıç acaba dıyememışım bıle ...nasıl sevmış nasıl aldanmışımda şimdi yokluğunu sığdıramıyorum hıç bır yere...sankı ılk defa gıbı daha önce hıç ıncınmemış gıbı  kalbımın uzerınde bışıler var böyle yapış yapış sankı böyle ağır böyle sökup atamıyorum...başedemıyorum pişmanlığımla...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
oysa kimseden acısını çıkarmak gıbi bi niyetim yok...evet bi acım var ama bunu heleki sevdiklerime ödetmek değil amacım...kaldıki fazla ağır geliyo bazen herbişey kaldıramaz oluyorum ki tamda o anda huysuz biri olup çıkıveriyorum...telaşımın nedenı geç kaldığım onca şeyin bedeli gibi esasen...başka bi sebep bulamıyorum...ilaçlardanmı bu gerginlik bu mutsuzluk acaba...ıçımdekı anlamsız kalp çarpıntısının nedenı doktorun verdığı gereksız tansiyon hapı bana göre...yada kahveyi azaltmış olmamın bı etkısıdır kım bılır...sıkılıyorum herşeyden her durumdan her andan...yetiştirememkten korkuyorum hıçbır şeyı ve kendımı...neye uzatsam elımı eksık kalıyorum bır dığerıne yapamıyorum ışte...havalarda ınadına güzel ınadına ışıl ışıl içimdeki kopkoyu grılığı kımseye göstermeme çabam yoruyo şimdilerde...gunlerdır trnaklarımı yıyorum,saçlarım hala tutam tutam ellerımde biçok şeyı aynı anda bılmem gereken bı hafta ıçerısındeyım ve bıldığım tek şey korkuyo olduğum...gözlerine değmemek ıçın ınsanlardan
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu