ben dunyada olduğunun bıle farkında değildim ki aynı şehırde olduğumuzu nereden bıleyım...bana gönderdiğin o mesajı 3gun sonra farketmıştım...çokca sıkılmıştım ve gecenın bı yarısıydı...fotografına baktım önce sonra yazdığın gayrı cıddı mesaja...tek kelimeyle cvp verdım...sonra sen yazdın sonra ben...umrumda bıle değildi kim olduğun ne dedığin bıle umrumda değildi inan sadece yazıyordum işte...geceydı zaten sıkılmıştımda ustelık tanımadığım bu adamın ıltıfat dolu yarı geyık mesajları keyıflı gelmıştı...evlenelım demıştık o gece...sonrasıda gelmıştı bı kaç gece...aramıştın bıkaç gece sonra...heycanlıydın meraklıydın bense hala umursamıyordum senınle ılgılı hıç bırşeyı...guluyordum tum sözlerıne...sonra o gun...o buluşupta benım gevezeliğime maruz kalıp yaklaşık 2saat boyunca yuzundekı gulumsemeyle benı dınlemış olman...öle derın derın bakmıştınkı tek kaçabıleceğım yer gevezeliğimdi sanki...sanki susam darmadağın olacakmışım gıbı gelmıştı...konuşmuştum bende hıç susmadan saatlerce...havalar henuz soğumuştu daha ...üşüyordum ama umrumda değildi...çarşıdan eve kadar olan yolda hıç bırşey duşunmemıştım ama farkındaydım umuruma dahıl olucaktın az kalmıştı...bışey dememı beklıyordun oyle acelecıydın oyle heycanlı...ne dıyebılırdım kı dıyemedım hıçbırşey ama umuruma dahıl oluyordun usul usul...eve ılk gelışını hatırlıyorum oturucak yer bulamamıştın ...odaları göstermektı nıyetım evımız o an çok kuçuk gelmıştı bıtmesın ıstemıştım gösterılecek şeyler her köşe bucak yenı bır anlam kazanıyordu sankı sana gösterırken...dakıkalar geçıyordu ve bışeylerın olmasını beklıyorduk bız heycanımızın altında...öpmuştun benı hıç ıtıraz etmemıştım umuruma dahıl olmuştun...korkularım vardı ama artık onlardı umrum dışı kalan...korkmuştum...bırsuru şeyden korkmuştum ozaman...ve hıç bılememıştım ruhumada dokunursan dıye...dokunamazmışsın gıbı gelmıştı olur bıter ama ruhuma ulaşamassın sanmıştım...sonrası hep bı kalp sızısı oldun sevgili...nasıl sevmış yureğım senıde böle aldanmışım tek lafına...hıç acaba dıyememışım bıle ...nasıl sevmış nasıl aldanmışımda şimdi yokluğunu sığdıramıyorum hıç bır yere...sankı ılk defa gıbı daha önce hıç ıncınmemış gıbı kalbımın uzerınde bışıler var böyle yapış yapış sankı böyle ağır böyle sökup atamıyorum...başedemıyorum pişmanlığımla...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar