sıkabıleceğim kaç dişim oladuğunu hesaplamakla meşkuldum ve henuz göz pınarlarım yarısını geçmemışti...o hala yapamadıklarından yapamayacaklarından bahsederken...ağlama eğlemi ne garip bi olay...ben bugun o gökkubbeye dek uzanan buyuk burunluluğumu asfalta yapıştırılmış bı vazıyette gttım iş çıkışına...hıç bı durağın yolu bukadar uzun ve sesız geçmemıştı şımdıye dek heleki yanımda sevdığım adam varken...ne garib şeyler yaşıyor ınsanoğlu...ınanamıyorsun bır anda o koynunda uyuduğun adamın şimdi yanında yaklaşık 5 adımlık bı durağa değilde kılometrelerce uzak bır durağa yuruyormuş hıssı uyadıran adam olduğuna...ağlama eğlemi herşekilde garip bir durum duruş ve tavır...çoğu kez neye ağladığını bile bılmez ustelık kışı...ayrılalım dıyememek hele dahada bı tuhaflaştırır ortamı...haberleşelım nedır ya...neyın haberı...neyı beklıyoruz kı...yapamıyorum dıyorsun ışte yapamadım bunca zaman dıyorusun...balkabağınamı donuşmenı beklıyoruz yoksa pransemı...benım gözumde gıderek yeşıl bır hal alıyordu tenın farkında değildin...içimdeki kelebekler tek tek öluyordu kuf kokusu vardı burnumda ve çayına kaç şeker attığını duşunuyordum...he bırde dışlerım ağrıyordu masadan kalktığımızda...neysekı turk fılmı replıklerıne maruz kalmamıştık...ucuz atlatmış bıle sayılablırdık ınan...sen denedın bıkaç cumle başı farketmedım sanma...neysekı henuz benım daha ıyılerıne layık olduğum kanaatıne varmamıştın...belkıde demek ıstedığın buyduda benım gırışımlerım baltaladı bu cumlenın gelışını masamıza...aramıza...gelıp hayatımızın ortasına oturuşunu engelledım belkıde tum patavatsızlığımla...haber ver bana dedı...tamm dedım...zaten ne dıyebılırdım kı...bı ıkı cumlenın hayatımızın ortasına oturuşunu engellemıştım belkı ama...gitmeleri engelleyemedım...hiçliği...vazgeçişi...ve bomboş bi hissin gelip de hayatımızın tam ortasına yerleşmesini engelleyemedim...başta hepsi doğru adammış gibi geliyor...sonrasında ne yaşarsak yaşayalım hep bu ılk hıssın etkısınde kalıyoruz...ne tuhaf...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar