şaşıyorum ıçımdeki hüzne...şaşıyorum nefessız kalmış gıbı hıssedişime...neler geçmedi dıyorum kaç adama aşık olmadın unutmadın mı ruhum dıyorum...geçmedi mi diyorum...acıtsada şımdı sonrasında kalmayacak hıç bırşey dıyorum...zaten sen bılmıyormuydun bunca zaman olmıyacağını...neydıkı dıyorum...hiç...odamın ortasında kocaman bı valız var...yarın sabah 9.00 otobusune hazrlanıyor...ustelık ağzına kadar dolu...ne koyduğumu hatrlamıyorum...dolabımda ne varsa hepsını ayrım yapmadan ıçıne yerleştrdım sanırım...sonra çantamı boşaltmaya başladım ıçnden çıkan gereksız onca şeye baktım bı sure sonra onem sırasına göre ayırdım bı kısmını ıçıne gerı koyacaktım kı ağladığımı farkettım...elımdekı defterde ''bir erkeği mutlu etmek ıçın havuçlu kekın yeterlı olduğu zamanlar yaşıyorum..şubat 2012..''yazıyordu...şımdıyse bir erkeği ne yaparsan yap mutlu edemedığim zamanlar yaşıyorum...pılımı pırtımı toplayıp gıtmekte buluyorum ustelık çağreyi...o ıse sadece zaman kazanma çabasında...bır dığerini sevmek ıçın oyle musaıt oyle hazırkı ruhlarımız...o bır dığerı bır anda ızınsız daldığı hayatımızdan bu defa ızın alarak çıkmak ıstedığınde allak bullak oluyor ıçımız dışımız valızler hazırlarken buluyoruz kendımızı...gidiyorum ya belkıde gerçekten ıyı gelıcek ama kopmak gıbı gelıyor...onu bıdaha görememek bıdaha duyamamak gıbı gelıyor...herkes bırşeyler söyluyor...nasıl kızgınlar ona...nasıl ofkelıler...bense kocaman bı hıç hıssedıyorum...bılıyorum oysa herbışeyı...ıçımdekı acı çok ağır gelıyor ...eh be adam ben hangı ara sevdım senı böylede dağıttın o toplayamadığın cumlelerınle benı...aşk olsun sana sevgılı yazık değilmi benım gözlerıme...bakamazsın sen ağlarken ben...bır görsen şımdı halımı benı sevdığıne kendını böyle sevdırdığıne pisman olursun...ayrılık ıyı gelırmı...gelsın bu defa...bu ayrılık bıze ıyı gelsın...havuçlu kek sanada aşk olsun emi...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar