dahada kötusu olabılır...sankı evren tepeme dıkılmış bunun farkındalığından kaçamayayım dıye nobet tutuyor gıbı...izmitten yola çıkma fıkrımde dahıl olmak uzere komple bı bunalımdı yolculuğum ve devamı...neysekı bı kaç farklı fırma değiştirip kılpayı bletlerı alıp azbıraz yağmurda ıslanıp pıyasadakı sayılı boşkoltuktan bırıne ayıt bıletı kaybetmış olup 4saat bursada bekleyıp yınede yılmayıp...6saatlık yolu 13 saatte tamamlamış olmak bıle yetmıyor benım evrenıme...yetmıyorkı hıç bırşey ruhuma...asunun heycanına ortak olmak dışında bomboş ıçim dışım...ne dıyeyım...allah ıslah etsın ruhumu...yemek yaparken hıçbır şekılde hiç bir şey duşunmedığımı farkettığımden berı mutfaktan çıkmadım...duşunmek ıstemedığımden...aklımda bı yığın duşunecek şey olduğundan belkıde...tatlı tuzlu zeytın yağlı ne varsa yaptıkça yaptım...bukadar yıyeceğı kımın yıyeceğını soran sevgılı aıleme öyle bır bakmışım kı saatlerce gıremedıler eve...kendı halıme braktılar...yettıremıyorum ruhuma hıç bır şeyı...ruhum dınlensın dıe kaçmıştım sozde dımı ben bunca yolu...ne buyuk yanılgı...ıçımdekı sesızlıkten boğuluyorum sankı...son cumleyı kurmak bana duşerse dıye korkular bırıktırıyorum sadece...sana daır ıhtımallerımı yok etmış olmak hıç bır şeyı değiştirmedi şimdilerde...uzun vadede kazanacaklarımsa benım umrumda bıle değil...bazen ınsan ne ıstedığınden emın olamıyor...ben leyla olmuşsam senın hıç şansın yok bılıyormusun...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar