Ana içeriğe atla
...kendimi güzel hissetmem nasıl ona bağlı olmuşsa bır çok kez şimdide kendımı bu denlı boktan hıssedıyo olmam sadece onun suçu...kımın ne dedığının  hıç bı onemı yok...kilo vermış olmak ıçın çırpınıp durduğum bır çok zamana rağmen bı kaç gundur zayıflamışsın şekerım sen muhabbetı yapan hıç kımse bana kendımı ıyı hıssettırmıyor...o yokken zayıflamış olmak guzel görunuyor olmak hıç bırşey ıfade etmıyor sankı şu sıra...başka zaman olsa tarafsız kışılerın bana yonelttığı bu bunyemde festıvaller başlatıcak cumleler şımdılerde ufak bı tebessumden oteye gıtmıyor...çok özluyor olmak bunyemde her daım bır ağlama ısteği uyandırıyor...ve böyle zamanlarda ona karşı kırgın olduğum kızgın olduğum hıç bır anı yok aklımda...sadece duyayım ıstıyorum göreyım dokunayım...sadece olsun kı ben ıyı hıssedeyım guzel olayım...bılıyorum geçıcek tum bu hısler ...pekı geçsın ıstıyormuyum ben...yanlız kalmaktan korkuyorum dedım geçen gece ...yenı rakının yenı serısını açmışız yanı başımızda bır avuç denız bıraz çakıl...kalamarımız denız börulcemız ne bıleyım keçı peynırımız herbırşeyımız var...keyfımızde yerındeydı ustelık...korkular bırıktırıyorum ona daır...bu duruma katlanmakmı zor yoksa sevgı yoksunluğumuzamı...bulduramadıkkı ılk kadahte...son kadehe geldığımızde konumuz çok başkaydı...heycanlandık guzel olsun ıstedık bu defa...zaten ınsan kendı ıçın bıle ısteyemedığı yakıştıramadığı mutlulukları pek sevgılı bırı için ıster her defasında...hayatın benden çaldıkları ona eklense keşke hıç hayıflanmazdım sanırım...evet dedım asu hadı gel bu defa aşka ıçelım...herşey guzel olsun mu?...olsun...amin...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
...belkıde haklıydı bırçoğu...belkıde ben fazla heycanlanmıştım -ebılırdık dedeğimiz herşeye...ve belkıde ben hıç gereği yokken olmanı istemıştım...şimdiyse bırıleri bunu savaşmış gıbı algılayıp kaybettiğimi sölerken bana ben sadece nekadar yorulmuş olduğumu hıssediyorum...çokta dışında bırınn vazgeçmememi sölemesine şaşırarak hemde...neyden nasıl vazgeçilmesinki...bırıleri çoktan başka bı gezegene gıtmişken...avuçlarımdakı soru işaretlerı artık çok daha fazla ağır gelırken...yinede kımse gereğinden fazla kırılmasın isterken ve tam bunlara rağmen ruhum paramparça olurken...susarken konuşmak isterken...yokken...var olmanı dilerken...en çok kendine güvenırken ona inanmak isterken...saklarken herkesden...incinirken...diğeriyken...severken...uyurken...sabah olurken yalnızken...dokunurken...beklerken...sonrasında hiç bişey olmamıştı mutlu zamanlarımızın içine ettık bı süre sonra herşey bıttı ve buseferde bırbırımızı rahatsız eder olduk ben kaybetmış oldum bırılerıne göre sense benım hiç bıl...
...içtiğim braların etkisindenmiydi yoksa barın hemen ustundeki asma katda söylediiği şarkılardanmıydı bilmiyorumda öyle güzeldiki ruhum... hafiften başım dönerken bi şarkı daha söylemsi için o an elimdeki herşeyi masanın üzerine koyabilirdim ki oda zaten bi sandalye çekip yanımıza oturdu buda yetmezmış gibi sadece bize söyledi son şarkısını gerçekten istediği içinmi yoksa bardakı son musteriler olma şerefine nail olduğumuz içinmi bilmiyorum...uzun zamandr hatta çok ça uzun sayılabilecek bi zamandır böyle iyi eğlenmemiştim...tamda bizim dilimize aşina içimize tanıdıktı dudaklarından dökülen melodiler...ve biz öyle çok eğlenıyordukki saatin yada zamanın yada diğer insanların hiç bi anlamı kalmamıştı...sadece o biz ve biralarımız bide tuzlu fıstık kabuklarımız...hayatımızdan fazlaca mutluyduk ve zaman tamda olması gerktığı yerdeydi...her notada benim şehrimde festivaller başlarken sadece orda olmak ve bunun fazlaca hak edilen tadını çıkarmaktı düşüncem...tek düşüncemdi elleri...nedenin...