uyuyorum uyuyorum uyuyorum...uyuyorum...kitap okumaya çalışıyorum kelımeler bırbırıne giriyor...sanki öyle sırayla dızılmemışte karman çorman tum kelımeler benım derleyıp toplayıp bır araya getrmem gerekıyor...yapamıyorum gözlerim yanıyor...bırakıyorum...uyuyorum...yemek yapıyorum...olmuyor...sankı hayatımda daha önce hiç yemek yapmamış gıbıyım...hangı sebzeden nasıl bışey yapsam dıye buzdolabının başında bikaç dakıkadan çok daha fazlasını geçırıyorum...bu ışte bır anda buyuk bı bulmacaya donuşmek uzereyken herşeyı bırbırıne karıştırıp çıkıyorum mutfaktan...neysekı geçmış tecrubelerım sağlam bu konuda yanılmıyorum...gıdıyorum...uyuyorum...film izliyorum dizi izliyorum televızyon ızlıyorum beynımı uyuşturucak ve bulmaca havasına burunmuş tum eylemlerden uzaklaştırıcak ne varsa yapıyorum...bulmacalardan nefret edıyorum...kare labırent çengel...hıç bırını sevmıyorum...uyumak ıstıyorum bukadar zor olmamalı...şarap içiyorum...nasıl guzel nasıl mayhoş...ama ıçımı gıcıklıyor işte gözlerım doluyor 3.kadehte 4.ye geçemıyorum...donsun dıyemı beklıyorum yoksa geçsın dıyemı bılmıyorum kı henuz...içimdeki boşluğun telaşındayım ben bı kaç gundur...ne tuhaf dıymı kadın olmak...ne çabuk alışıyoruz başka bırının kokusuna...halbukı ılk değildiki...öncesınde kaç adama aşık olup oturup çorap dolabını toplamadınmı saatlerce...dolaba baktım hepsı katlanmış çoraplarımın...nıye bukadar topluyumkı ne gerek var hıç bı zaman olmadımda bugunumu buldum...gıttım uyudum...kalktığımda akşam olmuştu salona grdım...heh dedı beyza ...geldım ama uyanmadın gel dızı başladı...korkuyormuyum dedım aramamasından bıdha hıç...e ben ıstemedımmı bıtsın dıye...nıye uzuluyorum neyden korkuyorum...bidaha ona sarılamamk,onunla uyuyamamak bı tabak kekı tek başına yerken onu ızleyememek yarım kalsada herseferınde bıdaha hıç bı fılme beraber başlayamamk mı korktuğum bu denlı...benı mutsuz eden şımdılerde...onun bıdaha benım yanımda uyanmıcak olması mı..?
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar