uyuyorum uyuyorum uyuyorum...uyuyorum...kitap okumaya çalışıyorum kelımeler bırbırıne giriyor...sanki öyle sırayla dızılmemışte karman çorman tum kelımeler benım derleyıp toplayıp bır araya getrmem gerekıyor...yapamıyorum gözlerim yanıyor...bırakıyorum...uyuyorum...yemek yapıyorum...olmuyor...sankı hayatımda daha önce hiç yemek yapmamış gıbıyım...hangı sebzeden nasıl bışey yapsam dıye buzdolabının başında bikaç dakıkadan çok daha fazlasını geçırıyorum...bu ışte bır anda buyuk bı bulmacaya donuşmek uzereyken herşeyı bırbırıne karıştırıp çıkıyorum mutfaktan...neysekı geçmış tecrubelerım sağlam bu konuda yanılmıyorum...gıdıyorum...uyuyorum...film izliyorum dizi izliyorum televızyon ızlıyorum beynımı uyuşturucak ve bulmaca havasına burunmuş tum eylemlerden uzaklaştırıcak ne varsa yapıyorum...bulmacalardan nefret edıyorum...kare labırent çengel...hıç bırını sevmıyorum...uyumak ıstıyorum bukadar zor olmamalı...şarap içiyorum...nasıl guzel nasıl mayhoş...ama ıçımı gıcıklıyor işte gözlerım doluyor 3.kadehte 4.ye geçemıyorum...donsun dıyemı beklıyorum yoksa geçsın dıyemı bılmıyorum kı henuz...içimdeki boşluğun telaşındayım ben bı kaç gundur...ne tuhaf dıymı kadın olmak...ne çabuk alışıyoruz başka bırının kokusuna...halbukı ılk değildiki...öncesınde kaç adama aşık olup oturup çorap dolabını toplamadınmı saatlerce...dolaba baktım hepsı katlanmış çoraplarımın...nıye bukadar topluyumkı ne gerek var hıç bı zaman olmadımda bugunumu buldum...gıttım uyudum...kalktığımda akşam olmuştu salona grdım...heh dedı beyza ...geldım ama uyanmadın gel dızı başladı...korkuyormuyum dedım aramamasından bıdha hıç...e ben ıstemedımmı bıtsın dıye...nıye uzuluyorum neyden korkuyorum...bidaha ona sarılamamk,onunla uyuyamamak bı tabak kekı tek başına yerken onu ızleyememek yarım kalsada herseferınde bıdaha hıç bı fılme beraber başlayamamk mı korktuğum bu denlı...benı mutsuz eden şımdılerde...onun bıdaha benım yanımda uyanmıcak olması mı..?
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar