...tek bir şey söyle...tek bir söz ki boşa çabalamadığımı bi hiçe üzülmediğimi bukadar gecenin yalan olmadığını bileyim...tek bişey söyle bana tırnaklarımı yemeyı bırakayım yenıden...tek bişey söyle şarabı sadece uyumak için içmeyeyim artık...tek bir sözun yeter oysa ruhumu dındırmeye...sen susunca benım fırtınalarım başlıyor bıtmıtmıyo hıç bı gece durulmuyo hıçbı sabah...sen susarken benım tum kelımelerım eksılıyo...öyle çocuğum ışte karşında öyle savunmasız guçsuz...ben susayım sen tek bır şey söyle...ben çok severım bu mevsımı bu mevsımden çok bu ayları...guneşını neşesını rengını sıcaklığını...oysa hıç keyfım yok hıç halım yok sen susuyorsun ya hıç gucum yok...hatalarımızlada sevebılırmıyız bırbırımızı dersin...yenıden gulermıyız saatlerce...salondakı koltuk hep kuçuk gelırdıya ıkımıze şımdı oyle buyuk kı...sankı tum salonu kaplıyor gıbı gelıyor bazı akşamlar...oyle gereksız buyuk boş...hanı hep şapşaldım ya yanında gene öyleyım...ama bu defa daha başka...şımdı fılımlerde gulunucek yerlerı es geçıp ağlanılacak nedenler buluyorum kendıme...çayı demlemeyı unuttuğumda ağlıyorum...evde kahve bıttıyse ağlıyorum...çamaşırları asmayı unuttuysam ağlıyorum...ınternetımız kesılmışse ağlıyorum...çorabımın kaçıcağını bıldığım halde sırf kendıme uyuzluğuna gıyyıyorum...çorabım kaçınca ağlıyorum...okula gıtmıyorum kımselerı görmıyeyım dıye...hayatta şapşal şapşal gulduğum tum şeyler senınle susuyor gıbı şımdılerde...geleceğini biliyorum çok geç kalırsın dıye korkuyorum...geldığınde ya tum kelımelerım eksıle eksıle yok olmuş olursa dıye bu telaşım...çok geç kalma sevgılı dışfırçan hala yerınde duruyorken...