...ne vardı biliyor musun?tenınde yanlız geçırdığım tum gecelerı unutturan bişey vardı...beni mutsuz eden adamları unutturan bişi vardı nefesınde...ilk defa sevilmiş gibi hissettiren bi yanı vardı seninle olmanın...belkıde ben sırf bu yuzden hiç gitme istedim saatler hiç geçmesin istemiştim...belkide sırf bu yuzden hiç canım acımadı senın yanında...sana kızgın olduğumda yada kırgınlıklarımda konuşamadım hıç...ağladım...sırf bu yuzden kımseye alışamadığım kadar çabuk alıştım varlığına...senden gelen msjlara...sırf buyuzden en ufak ıhmallerın çılgına çevırdı benı sırf bu yuzden kımselerle paylaşamadım...en ufak boş anın bana aıt olsun ıstedım...ne vardı bılıyormusun? şairin dediği gibi...sesinde ev dağınıklığı vardı...ve ben hep evi toplama telaşındaydım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar