...ne vardı biliyor musun?tenınde yanlız geçırdığım tum gecelerı unutturan bişey vardı...beni mutsuz eden adamları unutturan bişi vardı nefesınde...ilk defa sevilmiş gibi hissettiren bi yanı vardı seninle olmanın...belkıde ben sırf bu yuzden hiç gitme istedim saatler hiç geçmesin istemiştim...belkide sırf bu yuzden hiç canım acımadı senın yanında...sana kızgın olduğumda yada kırgınlıklarımda konuşamadım hıç...ağladım...sırf bu yuzden kımseye alışamadığım kadar çabuk alıştım varlığına...senden gelen msjlara...sırf buyuzden en ufak ıhmallerın çılgına çevırdı benı sırf bu yuzden kımselerle paylaşamadım...en ufak boş anın bana aıt olsun ıstedım...ne vardı bılıyormusun? şairin dediği gibi...sesinde ev dağınıklığı vardı...ve ben hep evi toplama telaşındaydım...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar