...komıdının uzerınde hala subardağı dururken...yatağımda kokusu tenimde hala izi varken...bu denli soğukkanlı olmamı beklemesın kımse benden...hemcinslerimin bir çoğunda olan bi hastalık işte bendekide ne yapılabılırki...kolay bağlanıp çabucak alışıp gözumuz kapalı ınanıp ilk kez aşık olmuş gibi şapşala dönüp...çok zor vazgeçiyor ustelık bu donemde fazladan bıkaç doz acı çekıyor çok geç unutuyor olanlara ınanmayıp şaşıp kalıyor bıde hayatımızda bıdaha hıç bı erkeğe aşık olamıcakmışız gıbı hıssedıyoruz...öle garip yaratıklarız işte...genelde tatlıya vururdum kendımı ama bu defa sanırım sırf o çok sevıyor dıye uzak duruyorum tatlıdan...alkole verdım bende kendimi...okadar yeniki geçırmıyor ...gunlerce uyuyabılecek gıbı hıssederken saatlerce yatakta donuyorum...işe yaramış gıbı yapıyorum sırf bıkaç dost kendını ıyı hıssetsın dıye...ne gıyınıp suslenıp dışarı çıkmak ne topuklu ayakkabı gıymek işe yaradı nede sınemaya gıtmek bara gıdıp içmek ... neden ki...içimde bitiremediğim ne...bu denlı bana kendımı önemsız hıssettıren adamın yokluğunu hıssetmek dahamı çok acıttı...tek aklımda kalan sanki...portıshead çalıyordu açtığı radyoda ve beni öyle guzel öpuyorduki sonrasında hıç kımzadım ona erken uyuduğu ıçın...ustelık uykum bıle yoktu yatakta yanına uzanıp onu ızledım...ıtıraf edyım şımdı hazr herşey bıtmışken ılk defa o gece duşundum...acaba nezaman bıtıcek diye...çok geçmedi uzerınden...bıkaç kadeh önce ...bitti...şimdi acıtıyor...bikaç gun batımı sonra geçecek...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar