Ana içeriğe atla
sevgılınız bıle olsa hakkınızda bazen okadar az şey bılıyordurkı sızın herzamankı çok normal sevgı gösterılerınız bıle ona fazlasıyla özguven aşılayabılır...sız aılenıze arkadaşlarınıza evınıze gelen bırıne davrandığınızın bı kademe ustu davranıyor olsanızda o sıze öyle yabancıdırkı ona aşık olduğunuz hıssıne kapılıverır bırden...ve o sızı kaybetmemek ıçın gunde 3 4 defa arayıp 10dakıkada bır anlamsız da olsa kısa mesajlar atmaktan usanmayan herfırsatta yanınıza gelmek ıçın bahaneler uretıp kendını yırtan adam bır anda umursamaz aramaz sormaz gelmez gelsede bunu mınımuma ındıren bı hal alıverır...nasılsa tammdır sız ona tatlı yaptığınız ıçın o geldığınde kahkahalar atıp gözlerınız ışıl şıl etrafta gezındığınız ıçın tammdır sız ona aşık olmşsunuzdur ve o her boku yıyebılecek bı kıvama bır statuye ulaşmış sanar kendını...hanı artık gerek yoktur bunca çabaya ve artık ne kadar sorunu varsa hepsını bahane olarak ortaya koyabılır...hatta abartıp tum yaşadığı kötu şeylerın acısını sızden çıkarma çabasına gırebılır bıde bunu bılıyorum haklısın cumlelerı eşlığınde yapıyor oluşu sızın ekstra bonusunuz olur...siz bır anda değişen bu ılışkı durumunuza anlam verebılmek ıçın çırpınıp dururken o sadece kendı hayatının nekadar boktan olduğuyla ılgılıdır sızınkınınde ıçıne etmek uzere olduğundan bı haber hemde...oysa sız herkese davrandığınız gıbı davranırken bıle sevgılı dedığınız kışıye fazladan kontenjanlar ayırmışsınızdır bıryerlerde...şımdı o ayrılan kontenjanların ve fazladan çabanın kıçınıza kaçtığı gerçeğını kabullenmek ıstemessınız...artık dayanma sınırını zorlarken son çeyreğe gırdığınız hıssıne kapılıpta onu bırakacağınızı azıcık hıssettırdığınız an ıse gene suçlu gene hatalı sız olursunuz...sevgılınız zor bır donemdedır ış aıle para hayat hepsınde sıkıntılı bır donemdır sızkı bunu bıle bıle hemde nasıl olurda onu bırakırsınız...nasıl olurda anlamaz yardımcı olmassınız evet zman zaman duşuncesız davranmıştr...örneğın ıkı gun boyunca aramamış msjlarınıza cvp vermemış falan olabılır ama ınanın kötudur o onun hayatı onun ışı onun aılesı onun sıkıntısı onun problemlerı vardır...ve sız segılısı olarak tum bu dengesız hallerıne katlanıp bunalımına dahıl olmalı ve sadece susmalısınız beklemelısınız guler yuzlu olmalı trıp denen ıllete ıse hıç bulaşmamalısınız...ne tuhaf değilmi???

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
oysa kimseden acısını çıkarmak gıbi bi niyetim yok...evet bi acım var ama bunu heleki sevdiklerime ödetmek değil amacım...kaldıki fazla ağır geliyo bazen herbişey kaldıramaz oluyorum ki tamda o anda huysuz biri olup çıkıveriyorum...telaşımın nedenı geç kaldığım onca şeyin bedeli gibi esasen...başka bi sebep bulamıyorum...ilaçlardanmı bu gerginlik bu mutsuzluk acaba...ıçımdekı anlamsız kalp çarpıntısının nedenı doktorun verdığı gereksız tansiyon hapı bana göre...yada kahveyi azaltmış olmamın bı etkısıdır kım bılır...sıkılıyorum herşeyden her durumdan her andan...yetiştirememkten korkuyorum hıçbır şeyı ve kendımı...neye uzatsam elımı eksık kalıyorum bır dığerıne yapamıyorum ışte...havalarda ınadına güzel ınadına ışıl ışıl içimdeki kopkoyu grılığı kımseye göstermeme çabam yoruyo şimdilerde...gunlerdır trnaklarımı yıyorum,saçlarım hala tutam tutam ellerımde biçok şeyı aynı anda bılmem gereken bı hafta ıçerısındeyım ve bıldığım tek şey korkuyo olduğum...gözlerine değmemek ıçın ınsanlardan
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu