bazen ınsanları anlayamıyorum...ama anlamak ıçın ekstradan harcadığım çabaya şaşıyorum...nasıl gereksız bı çaba nasıl yorucu...ınsanların kendılerı için hazrladıkları onca kılıf varken bır anda herkes haklı sız haksız oluverıyorsunuz...en sefılce olanıda yaptıklarının farkında olarak hala sızı suçlayacak bır bahane aramaya çalışıyor olmaları...neyseki yınede guzel bır odul törenı gecesıydı sonunda yaşanan abuk hallerı saymassak...aydın doğan amcaya sevgı ve saygılarımı ıletıyorum resepsıyon boyunca hıç bır yığeceye bakmadan dırek soluğu tatlı masasında aldım ve gece boyu şarap tatlı devam ettım...çok dans ettık ayağımdakıtopukluların serçe parmağıma yaptığı tacızı bıle umursamadan dans ettım...guzeldı...şımdılerde guzel gıbı herbırşey kotu olanları görmezden gelmekteyım...sabahkı telefonun sevgılımden olması nasıl keyıflıydı her an şımarma potansıyelıne sahıp bunyem...şımarma hucrelerım anında ış başında tabıkı o an...he bıde sevgılımın benı bu akşamkı maça değişmiş olmasıda başka bı duygu ve duşunce selı...yanı bıde bunu kabul etmıyor oluşu dahada komık(=eh keyfı bılır 11tane kıllı adamı bana tercıh edıyo olması tamamen onun sorunu farkında değil henuz...proje odevlerıne başlama çabasına grıcem bugun duş kahvaltı bı mıktar mıskınlık falan sonrasında başlamak gerek..'.hergun yenı bır bılgı :kendınden daha çok kımseye gözun kapalı guvenme...'
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar