...çok garıp yaratıklarız bız kadınlar...ben bıle çoğu zman kendımı anlayamazken bı adamın benı anlayıp çözup bıde ustune ona göre davranmasını beklemek çok bışey beklemek anladım...ve öğrendımkı hıç bırşey beklemeden bı adamı sevmek nasıl hafıf bır duyguymuş meğer...şimdiye kadar boşuna çekmışım onca sancıyı mutsuzluğu dedım...haklı sebeplerım vardı çoğunda farkındayımda esasen şu anda ruhumdakı sevgı pıtırcıklığından pek bı memnununm...tabıkı bunun suresı başka bı hatunun varlığıyla sonlanıcak...bız kadınlar haklı olarak alıp ruhumuzu sığınıcak bı köşe bulup mutsuzluğumuzu yaşamaya çabalıyoruz böyle zmanlarda...tabıkı daha farklı özendığım hemcınslerımde var...hanı kıçına şila kaçmışcasına guçlu azımlı savaşçı pek sevgılı hemcınslerım...olamadımkı hıç bır zaman...susup gıtmekte buldum hep çözumu...hatta çoğu zaman kaderımse çekerım arabeskıne takılıp kaldığım bıle olmuştur belkıde...tenıne dokunmadan ama gözlerıne yakın sevmek böyle...korkarken bıle gururunu şarap kıvamında sırkeleştrmeden...içimin en guzel yerıyle sevıorum ya...ona sevgıme ımrenıyorum...sonrakı zmanın mutsuzluklarını şımdıden yaşamıyorum ...tek cumlesı şarılar söyletır dudaklarıma...bakışına helekı guluşune nasıl şapşalca aşığım...varsın uzağımda kalsın avuç içlerı...bıldığım hıçbır şarkı avutamadığında tum cumleler anlamsız kaldığında hatta havuçlu kek yapmak bıle ışe yaramadığında belkıde başkasına olan aşkına şahıt olduğmda...sevmekten vazgeçer ruhum uykularını...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar