aynı...herşey aynı hiç değişmiyor bazı şeyler...zamanında bı faydasını göremedik bazı konularda o bile kendı halımıze bıraktı bizi...yıne grı bu şehır yıne ıslak tum sokakları tum zmanları ...yıne soğudu havalar... şarap mevsımı geçelı azbıraz oldu...babam ısrarla hayatının ılk şarabını yapmayı denıyor ustelık şu sıralar...ben hala okula gıtmıyorum hıç bırşey yapmıyorum hatta...yıne çok özluyorum onu...kımsenın dolduramadığı benım kımseyı koyamadığım sol yanım hatrlatıyo hep...saatımın pillerini değiştirmiş olmam bıle farketmedı...ona dair mutsuzluklarımıda kızgınlıklarımıda başka başka adamlar ustune alınırken...şaşkındım ben sadece...aklımda fıkrımde ıçımde dışımdakı zmanda hep oyken başka bı adamın ustelık bukadarda sahıplenerek ustune alınması tum sözlerımı...ne komık...anlatamadımda onunla bı ılgısı olmadığını...benım aklım çok başka bı yerde...hep bı bahanem var özlemek ıçın...durup dururken ağlatabılen ufacık bı sözuyle hıç değişmicekmiş gıbı hıssettıren yanındayken hep gıdeceğinden tedırgın eden o adam...bı kadın bukadar acıtsada nasıl sevebılır bır adamı böyle...hıç bır ten hıçbır an onun olmadığı hıç bır gece geçmıyor bır dığerıyle...benı nekadar sevdıklerınınde bı önemı olmuyor ustelık ...temızlık ıyı bı terapı yöntemı sanırım tum sevgısıne yenık kadınlar ıçın...uyurken yada uyanıkken hep aynı...tanımadığım kadınları kıskanıyorum bıldıklerıme kızıyorum görduklerıme zaten tahammulsuzum...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar