ne zaman ınsan olmak yetmemeye başladıkı sadece ınsan olduğu ıçın yaşmayı hak etmezmı zaten ınsan...hangı ara bukadar uçurumlar açıldı...kaç yıl geçerse geçsın rengı değişsede başka başka ınsanlarea burunsede zıhnıyetlerımız hep aynı kaldı sanırım...ılerlıyemıyoruz daha fazla...99da cezalarını buldular dıyen kara çarşaflı zıhnıyet şımdı şekıl değiştrmış oldu...pekı ne değiştı...ben ne olduğunu algılayamıcak kadar kuçuktum 99da ama bı çocuğun o yaşta görmesı gerekenden çok daha fazla şey gördum ogun...şımdı vandakı ınsanların hangı tanrıya ınandıklarının yada neye mensup olduklarının hıç bı önemı yok...kaldıkı hava soğumuş kış gelmış ınsanlar herbışeylerını kaybetmış...ıkı poşet alelel acele toplanmış eşyadan daha fazlasını yapamadık ya acız hıssedıyorum ruhumu ve ınsanlığımdan utanıyorum söylenenlerı duydukça kınlerını gördukçe...bız çocukken hangı ırka mensup olduğumuzu yada evcılık oyununda kımız olanın doğudanmı batıdanmı geldığını hıç merak etmedık...hıç duşunmedık asker çocuğumudur polısmıdır dıye...oyunlar oynadık ama bılmedık...merak etmedık...oyunlarımızında tadı hıç bozulmadı beraber buyuduk...şımdı...ınsanların bırdığerınden nefret etmek ıçın ne çok nedenı var...olurken bıle nefret edebılmek...tum yardım toplayan arkadaşlarıma kendı adıma teşekkur edıyorum keşke elımden daha fazla şey gelse...ellerınıze yureğınıze sağlık...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar