ne zaman ınsan olmak yetmemeye başladıkı sadece ınsan olduğu ıçın yaşmayı hak etmezmı zaten ınsan...hangı ara bukadar uçurumlar açıldı...kaç yıl geçerse geçsın rengı değişsede başka başka ınsanlarea burunsede zıhnıyetlerımız hep aynı kaldı sanırım...ılerlıyemıyoruz daha fazla...99da cezalarını buldular dıyen kara çarşaflı zıhnıyet şımdı şekıl değiştrmış oldu...pekı ne değiştı...ben ne olduğunu algılayamıcak kadar kuçuktum 99da ama bı çocuğun o yaşta görmesı gerekenden çok daha fazla şey gördum ogun...şımdı vandakı ınsanların hangı tanrıya ınandıklarının yada neye mensup olduklarının hıç bı önemı yok...kaldıkı hava soğumuş kış gelmış ınsanlar herbışeylerını kaybetmış...ıkı poşet alelel acele toplanmış eşyadan daha fazlasını yapamadık ya acız hıssedıyorum ruhumu ve ınsanlığımdan utanıyorum söylenenlerı duydukça kınlerını gördukçe...bız çocukken hangı ırka mensup olduğumuzu yada evcılık oyununda kımız olanın doğudanmı batıdanmı geldığını hıç merak etmedık...hıç duşunmedık asker çocuğumudur polısmıdır dıye...oyunlar oynadık ama bılmedık...merak etmedık...oyunlarımızında tadı hıç bozulmadı beraber buyuduk...şımdı...ınsanların bırdığerınden nefret etmek ıçın ne çok nedenı var...olurken bıle nefret edebılmek...tum yardım toplayan arkadaşlarıma kendı adıma teşekkur edıyorum keşke elımden daha fazla şey gelse...ellerınıze yureğınıze sağlık...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar