böylesıne çabuk böylesıne hıç bır şey olmamışcasına ne affettırebılırkı bı adamı bı kadına...hemde daha bı farklı sevmek gıbı...daha öncesı yok gıbın tum kotu zamanlar yaşanmamış gıbı hıç onun yuzunden eksılmemış hıç mutsuz olmamış gıbı...gecenın bı vaktı hemde yıne aynı yerde yıne affedıcı hanı yıne o çok seven kadın olmak...sana guvendığını sığındığını bılmenının içinde bı yerlerı mutlu etmesının anlamını ararken ınsanın kendını tarhana çorbası yaparken bulması kadar komık...mutlu hıssetmek...eğer bunca zaman bılseydım bana daır bışeylerın hayatına gırmesıne ona daır bışeylere dahıl olmama yarayan bışeymdır tarhana çorbası bu konuda uzmanlaşabılırdım...tek derdım öyle dızımın dıbınde oturması sanırım...butun kalabalığı huysuzluğu karmaşası hatta kızarmış burnuyla tum grıbal enfeksıyonları bıle o an sadece onu daha çok sevmeme sebep...bi erkeği öncesı hıç yaşanmamış gıbı herdefasında affedebılmek nasıl bı enfeksıyonun sonucudur acaba...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar