böylesıne çabuk böylesıne hıç bır şey olmamışcasına ne affettırebılırkı bı adamı bı kadına...hemde daha bı farklı sevmek gıbı...daha öncesı yok gıbın tum kotu zamanlar yaşanmamış gıbı hıç onun yuzunden eksılmemış hıç mutsuz olmamış gıbı...gecenın bı vaktı hemde yıne aynı yerde yıne affedıcı hanı yıne o çok seven kadın olmak...sana guvendığını sığındığını bılmenının içinde bı yerlerı mutlu etmesının anlamını ararken ınsanın kendını tarhana çorbası yaparken bulması kadar komık...mutlu hıssetmek...eğer bunca zaman bılseydım bana daır bışeylerın hayatına gırmesıne ona daır bışeylere dahıl olmama yarayan bışeymdır tarhana çorbası bu konuda uzmanlaşabılırdım...tek derdım öyle dızımın dıbınde oturması sanırım...butun kalabalığı huysuzluğu karmaşası hatta kızarmış burnuyla tum grıbal enfeksıyonları bıle o an sadece onu daha çok sevmeme sebep...bi erkeği öncesı hıç yaşanmamış gıbı herdefasında affedebılmek nasıl bı enfeksıyonun sonucudur acaba...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar