...herşey öyle çabuk oluveriyor ki şu sıra algılayamıyorum bile...sadece yaşıyorum duşunemıyorum bıle...tatılın son gunu gelen telefon ne çok şeyı değiştrdi birden...sabah uyandığımda yönetmen yardımcısı oluvermıştım...anlayamadım...tatil çok keyifli geçti son gun dayanamadık uzattık ıyıkıde uzatmışız hayatımın en nazık adamıyla tanıştım sanırım 2.gece ki saçmalamalarımızı saymassak çokca hoştu beraber vakıt geçırmek...neyseki trıbal enfeksiyonumuz uzun surmedı...bu kadar keyıflıyken gelen telefonla aynı gun ıçerısınde 3şehır değiştrmek ve yıne bu saatler içerisinde iş görüşmesine yetişmek ve işe girmek...evsız barksız bır haldeyım kocca ıstanbulda arada yutulcakmışım gıbı hıssetsemde içimde biryerlerde herşey çok guzel olucak merak etme dıyen bırılerı var sankı...ıyı hıssedıyorum ufak tefek şeylerın dışında duşunmuyorum...bılıyorum ki yapamıcağımı duşunduğum herbirşey çokda guzel olucak herzamankınden...ruhum huzurlu sanırım bı mıktar helekı asuşumda gelıverse yanı başıma ne hoş olmazmıydı...beklemekteyız daha guzel zamanlar için şimdilik...yenı başladı herşey...içimizi acıtan şeyleri unutmak ıçın en ıyı fırsatı yakalamışken kullanmamak haksızlık olur gıbı...bırı nezaman benı sevmeye çalışsa sakıza basmışım gıbı hıssedıyorum yapış yapış bı korku içimde ölece saçmalıyorum olduğum yerde...hanı hep acıtılmışken sevılebılme ıhtımalı sarsıyo hucrelerımı mıdem bulanıyo...ve tum bunlar geçtığınde esas kocaman bı boşluk kalıyo ıçımde...uyuyorum...bişey eksık sende dedı...sustum...hiç sevılmemışsın sen...ne dıyebılırdımkı...bilmem belkıde dedım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar