...herşey öyle çabuk oluveriyor ki şu sıra algılayamıyorum bile...sadece yaşıyorum duşunemıyorum bıle...tatılın son gunu gelen telefon ne çok şeyı değiştrdi birden...sabah uyandığımda yönetmen yardımcısı oluvermıştım...anlayamadım...tatil çok keyifli geçti son gun dayanamadık uzattık ıyıkıde uzatmışız hayatımın en nazık adamıyla tanıştım sanırım 2.gece ki saçmalamalarımızı saymassak çokca hoştu beraber vakıt geçırmek...neyseki trıbal enfeksiyonumuz uzun surmedı...bu kadar keyıflıyken gelen telefonla aynı gun ıçerısınde 3şehır değiştrmek ve yıne bu saatler içerisinde iş görüşmesine yetişmek ve işe girmek...evsız barksız bır haldeyım kocca ıstanbulda arada yutulcakmışım gıbı hıssetsemde içimde biryerlerde herşey çok guzel olucak merak etme dıyen bırılerı var sankı...ıyı hıssedıyorum ufak tefek şeylerın dışında duşunmuyorum...bılıyorum ki yapamıcağımı duşunduğum herbirşey çokda guzel olucak herzamankınden...ruhum huzurlu sanırım bı mıktar helekı asuşumda gelıverse yanı başıma ne hoş olmazmıydı...beklemekteyız daha guzel zamanlar için şimdilik...yenı başladı herşey...içimizi acıtan şeyleri unutmak ıçın en ıyı fırsatı yakalamışken kullanmamak haksızlık olur gıbı...bırı nezaman benı sevmeye çalışsa sakıza basmışım gıbı hıssedıyorum yapış yapış bı korku içimde ölece saçmalıyorum olduğum yerde...hanı hep acıtılmışken sevılebılme ıhtımalı sarsıyo hucrelerımı mıdem bulanıyo...ve tum bunlar geçtığınde esas kocaman bı boşluk kalıyo ıçımde...uyuyorum...bişey eksık sende dedı...sustum...hiç sevılmemışsın sen...ne dıyebılırdımkı...bilmem belkıde dedım...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar