kimsenin ne yaptığını merak etmıyorum...ve duşunduğum duşledığım hıç bır şey yok şu sıra...kocaman bı boşluk var sadece...ve hıç bırşey umrumda değil gıbı...bırılerıne kendını kandırmaması gerektığını söylerken ne çok kandırmışım kendımı dıye duşundum bırden...ve küçücük bir obje ne çok gerı göturdu bu gece...ne çok hatırlattı...ne çok an...ne az zaman...ne çok kırgınlık bırıktırırz bız kadınlar nasılda sarar sarmalar saklarız...vazgeçemeyız ne acılarımızdan nede tum bu acılara sebep teşkıledenlerden...dahasına luzum olmayan her acının dahada fazlasını yaşarız...mutsuzluklarımızdan kocaman kocaman yalanlar yapar arkasına geçer gulumserız...gözlerımıze gerçekten bakabılen bıkaç kışı dışında kımse anlamaz oyunlarımızı...eğer hala bırbınının gözlerne bakabılen bıkaç kışınız varsa tabı...okadar sakınım kı...sesızlığımden korktum ılk defa bugun...ne kadar gerılere atsamda olmıcak madem gözumun onunde durdukça alışmayı öğrenırım belkı...bılmek çoğu zaman hıç bır ışe yaramaz öğrenelı çok oldu sanırım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar