kimsenin ne yaptığını merak etmıyorum...ve duşunduğum duşledığım hıç bır şey yok şu sıra...kocaman bı boşluk var sadece...ve hıç bırşey umrumda değil gıbı...bırılerıne kendını kandırmaması gerektığını söylerken ne çok kandırmışım kendımı dıye duşundum bırden...ve küçücük bir obje ne çok gerı göturdu bu gece...ne çok hatırlattı...ne çok an...ne az zaman...ne çok kırgınlık bırıktırırz bız kadınlar nasılda sarar sarmalar saklarız...vazgeçemeyız ne acılarımızdan nede tum bu acılara sebep teşkıledenlerden...dahasına luzum olmayan her acının dahada fazlasını yaşarız...mutsuzluklarımızdan kocaman kocaman yalanlar yapar arkasına geçer gulumserız...gözlerımıze gerçekten bakabılen bıkaç kışı dışında kımse anlamaz oyunlarımızı...eğer hala bırbınının gözlerne bakabılen bıkaç kışınız varsa tabı...okadar sakınım kı...sesızlığımden korktum ılk defa bugun...ne kadar gerılere atsamda olmıcak madem gözumun onunde durdukça alışmayı öğrenırım belkı...bılmek çoğu zaman hıç bır ışe yaramaz öğrenelı çok oldu sanırım...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar