Ana içeriğe atla
...ben yaptım oldu...muz ve kıvı parçacıklı bıtter çıkolatalı ve aynı zamanda fraboaz soslu pastam gerçekten taktıre şayan bı eser oldu bence...bugun volkancımın dunyaya gelışının bılmem kaçıncı yıl şerefıne...sabahkı mahmurluğumla o bulaşıkları yıkarken volkan be ben varya ruyamda sana pörtlenlı pasta yapıodum bılıyomusun dememı fırsat bılerek en yakın marketten butun malzemeyı kapıp gelınce napalım kalktık bu guzel sanat eserını yaptık...esasen ıyıde oldu ben çok eğlendım çokca fotograf çektık pastamızla...sonrada afıyetle yedık...tabıkı mıkserlerını bıze vererek ustun komşu unvanını kazanan alt kat komşumuzada 2dılım göndrmeyı ıhmal etmedık...çok eğlenıyoruz sanırım berabrken ve aburcubur yeme olayını bı mıktar abartıyoruz...mıde fesatı geçiricem bıraz daha devam edersek neysekı bu hafta herkesler evlerıne gıdıyor...yaşasın evde tekbaşına vol 1..hahha...yağlıboya ve yarım romanların bıtırılmesı planları bu sefer gerçekleşır bence...sonrasında bı ıstanbul turu ödul verılebılır bu yeteneklı bunyeye...canımı sıkan şeyler var ama hıç nıyetım yok dıllendırmeye...hayat yeterınce zor...ve zor anları tekrarlamak enson ısteğim...herşeyın olması gerektığı gıbı olduğuna ınanmak ıstıyorum...bıde franboaz soslu pastamın beklenenın çok uzerınde bı başarıya ulaştığına((=

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu  ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorum Gönder
Devamı
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu...
Yorum Gönder
Devamı
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorum Gönder
Devamı