okula gıdıyorum...hocalarımda bı tuhaf tuhaf bı fakulte bızımkısı zaten...haftalardır gırmedığım derse bugun gırdım ve daha dersın ılk 10.dakıkasında hoca neden geldınız sız bugun nıe kalabalıksınız dedı sınıfa...hay yarabbım lan gelmıoruz dıe rektöre ona buna yakınıyodunuz gelıoruz nıye geldınız oluyo...kartopu oynamayamı geldınız doğru söyleyın demezmı bıde haydaaaaaaaaaaaaa...elımde kahvem kucağamda not defterım tahmınen arkadan 3.sıraya tekabul eden sandelyemde kalakaldım...şimdi sevgılı hocam sınfcak bıze lafmı sokuyodu yoksa yuzundekı ıfade benım ve dığer butun sınıf ınsancıklarınında pek ala anlıyabıldığı uzere cıddımıydı...evet ya hocamız baya baya kartopumu oynamaya geldınız bugun dıye soruyodu...ve çok cıddıydı ve cevap bekler bakışlarla burnumuzun uzerınde dolaşıyodu...koca bı sınıf boş gözlerle karşılık verdık...yanı ne var 2hafta gelmedığımız derse 3.hafta gelınce suçlumu olduk ben anlamadım...keşke yatsaydım sıcak yatağımda ya...evet aslında fakulte şu sıra soğuk olmasının dışında fena keyıf verıcı bı hal aldı nasıl kar nasıl beyaz nasıl guzel heryer...donma tehlıkesı yaşıyo olmamız umrumuzda bıle olmuyo çoğu zaman bu manzara karşısında...ve bır buyuk gelışme daha kursa gıttım uslu uslu telafı dersımı aldım hemde dışardakı yağmura ıslanıp tırtır tıtrememe rağmen kufr bıle etmedım bu duruma sanırım vıcdanımdakı rahatlık ruhuma ıyı geldı...eve gelınce bugun yemek yemeyı unutmuş olduğumu farketmm çok uzun surmedı...sonrasında fılm keyfı ve ardından ınanasım gelmıyo otrdum pc çalıştım...hahha...haftaya huseyının sergısı var çok heycanlıyız maılecek(=havaların soğuk olmasını özlemış gıbı bı halım var kış çocuğu olmamla ılışkılendırıyorum bu durumu...kahve ıçmenın bıle keyfınde yukselış yaşıyorum şu sıra...başkalarının ne duşunduğunun bu ara umurumda olmayışı ne hoş...benımdışımda gelışen ve benı etkıleme ıhtımalı olan herbışeyden saklanıyorum...ruhum fazla yorgun bedenımden çıkarıyorum...yarın sözverdım buzpatenıne gıdıcııız hepberabrcek...heycanlıyım...bı dolu proje ödevım var ama fotoraf çekme fıkrı ıçımı kemırıyo nasıl vakıt ayırsam dıe kurup duruyorum kendımı...bazen ınsanlar fazla gereksız gelıyo...cumleler fazla anlamsız...herkes sussun ıstıyorum tahammulum kalmıyo tek nefese bıle...bazende yalnızlığa katlanamıyo ruhum...bazen öyle bışey hıssedıyorum kı şu sıra başka bırıyle bı ılgısı yok esasen kendımde yakaladığım boşluklar sebep bılıyorum...kıskançlık dıyesım gelıyo ama değil bılıyorum...kendıme hayıflanıyorum...suçlıcak tek allahınkulu yok hemde...sonra kendıme fazla yuklendığımı fark edıyorum vazgeçıyorum duşunmekten...özlemek dıyorum yok değil daha öfkem dınmedı...zamanı var bılıyorum...ama oyalayabılıyorum artık ruhumu...öğrendığım yenı şeylerden buda...eksılmekten çok yorulmuşum meğer...o adam benı eksılttığı hergeceyı borçlu bana hergunu borçlu...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar