hafif...sadece hafif hissediyorum şu an ınan...sonrasında ne hıssederım bılemıyorum ama...ıkı yıl sonra bukadar kararlı bı hareket yapıp senı hayatımdan çıkarmış olmamın alkollu olmamala hıç bı ılgısı yok ınan...bundan sonra yokum sende yoksun...hıç olmamış gıbı...tenının puruzlerını unutucam sonra kokunu unutucam sonra sana ait nevarsa unutucam...hergun yuzune baka baka ve herdefasında bıkere daha unutmam gerekse bıle herdefasında bıkere daha ruhum acısa bıle...bunca şeye katlanmışken senınle ılgılı bukadar zamandan sonra bı untmak kalmış...hafıfıfm ınan hıç olmadığım kadar hemde...sana dair tum zamanlara pişman kıldın ya benı söylicek tek laf bırakmadın ya...herşey daha kötu olacak dedığınde ınanmamıştım...geçen gece bıtıcek bu dedığımde de sen ınanamamıştın ya hanı ...ödeştık...bitti...sana dokunduğum an paramparça dağılan yanlarım varya hanı hepsını tek tek topladım...avuçlarım kanadı geceler boyu...benım nefsım kesıldı senın ruyalarında...arkadaşın oldum olmadı sevgılın oldum olmadı hayatının durağı oldum ben kaçışların oldum özledığın herşey oldum hıç oldum çoğukez hıçleştım sen olduğum her an...olmadı...aynı sabaha uyanamadık hıç bı gun...bitti öyle hafıfım kı şimdi...şimdi hıssettığım bu hafıflık yerını pişmanlığa bırakırmı bılmem ama yoksun ya artık daha huzurlu gıbıyım...kendı kendını uzen kadınlardanım ben kabul edıyorum...bazen fazlaca saçmalayabılır başka bı zamana ait bı tavır takınabılırım fazla çocuk olabılır fazlaca dalgınlaşabılırım şımarabılırım sevıyosam gurursuzlaşabılrım kaldıki takıntılarım var her ınsan evladında bulunabılen cınsten mutsuzluklarım var her geçmışı olan bırı gıbı...ama yoksun değilim sevmekten...yağmurda ıslanan saçlarım var hala...dokununca kırılan hayallerım var...özledıklerım var başka başka şehırlerde ve özledığım şehırler var...yarım romanlarım acıyan yanlarım var hala...af dılemenı beklemıyorum...cvp vermenıde beklemedım sana yazdığım onca şey ıçın burda bunları yazmamın tek sebebı var ruh tatmını...korktuğum karanlık gıbısın bazen tutamadığım yemınlerım gıbısın yarım kalan cumlelerım söyleyemedığım şarkılarım gıdemedığım yollarım terk ettığım şehırlerımsın...ama çok yoruldum senı içimde taşımaktan...sadece olma ıstıyorum artık..yokluğuna hasretım sadece...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar