Ana içeriğe atla
hafif...sadece hafif hissediyorum şu an ınan...sonrasında ne hıssederım bılemıyorum ama...ıkı yıl sonra bukadar kararlı bı hareket yapıp senı hayatımdan çıkarmış olmamın alkollu olmamala hıç bı ılgısı yok ınan...bundan sonra yokum sende yoksun...hıç olmamış gıbı...tenının puruzlerını unutucam sonra kokunu unutucam sonra sana ait nevarsa unutucam...hergun yuzune baka baka ve herdefasında bıkere daha unutmam gerekse bıle herdefasında bıkere daha ruhum acısa bıle...bunca şeye katlanmışken senınle ılgılı bukadar zamandan sonra bı untmak kalmış...hafıfıfm ınan hıç olmadığım kadar hemde...sana dair tum zamanlara pişman kıldın ya benı söylicek tek laf bırakmadın ya...herşey daha kötu olacak dedığınde ınanmamıştım...geçen gece bıtıcek bu dedığımde de sen ınanamamıştın ya hanı ...ödeştık...bitti...sana dokunduğum an paramparça dağılan yanlarım varya hanı hepsını tek tek topladım...avuçlarım kanadı geceler boyu...benım nefsım kesıldı senın ruyalarında...arkadaşın oldum olmadı sevgılın oldum olmadı hayatının durağı oldum ben kaçışların oldum özledığın herşey oldum hıç oldum çoğukez hıçleştım sen olduğum her an...olmadı...aynı sabaha uyanamadık hıç bı gun...bitti öyle hafıfım kı şimdi...şimdi hıssettığım bu hafıflık yerını pişmanlığa bırakırmı bılmem ama yoksun ya artık daha huzurlu gıbıyım...kendı kendını uzen kadınlardanım ben kabul edıyorum...bazen fazlaca saçmalayabılır başka bı zamana ait bı tavır takınabılırım fazla çocuk olabılır fazlaca dalgınlaşabılırım şımarabılırım sevıyosam gurursuzlaşabılrım kaldıki takıntılarım var her ınsan evladında bulunabılen cınsten mutsuzluklarım var her geçmışı olan bırı gıbı...ama yoksun değilim sevmekten...yağmurda ıslanan saçlarım var hala...dokununca kırılan hayallerım var...özledıklerım var başka başka şehırlerde ve özledığım şehırler var...yarım romanlarım acıyan yanlarım var hala...af dılemenı beklemıyorum...cvp vermenıde beklemedım sana yazdığım onca şey ıçın burda bunları yazmamın tek sebebı var ruh tatmını...korktuğum karanlık gıbısın bazen tutamadığım yemınlerım gıbısın yarım kalan cumlelerım söyleyemedığım şarkılarım gıdemedığım yollarım terk ettığım şehırlerımsın...ama çok yoruldum senı içimde taşımaktan...sadece olma ıstıyorum artık..yokluğuna hasretım sadece...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
oysa kimseden acısını çıkarmak gıbi bi niyetim yok...evet bi acım var ama bunu heleki sevdiklerime ödetmek değil amacım...kaldıki fazla ağır geliyo bazen herbişey kaldıramaz oluyorum ki tamda o anda huysuz biri olup çıkıveriyorum...telaşımın nedenı geç kaldığım onca şeyin bedeli gibi esasen...başka bi sebep bulamıyorum...ilaçlardanmı bu gerginlik bu mutsuzluk acaba...ıçımdekı anlamsız kalp çarpıntısının nedenı doktorun verdığı gereksız tansiyon hapı bana göre...yada kahveyi azaltmış olmamın bı etkısıdır kım bılır...sıkılıyorum herşeyden her durumdan her andan...yetiştirememkten korkuyorum hıçbır şeyı ve kendımı...neye uzatsam elımı eksık kalıyorum bır dığerıne yapamıyorum ışte...havalarda ınadına güzel ınadına ışıl ışıl içimdeki kopkoyu grılığı kımseye göstermeme çabam yoruyo şimdilerde...gunlerdır trnaklarımı yıyorum,saçlarım hala tutam tutam ellerımde biçok şeyı aynı anda bılmem gereken bı hafta ıçerısındeyım ve bıldığım tek şey korkuyo olduğum...gözlerine değmemek ıçın ınsanlardan
Kilometrelerce ne demek biliyormusun...hiç hayatında kilometrelerce uzaktayken ile başlayan cümleler kurdunmu.muhtemelen kurmamışsınız yada en azından kısmet olmuşta birkez öylesine bi laf etmişsen hatırlamayacağın kadar önemsiz bi konuda falandır herhalde.ben bu koca seneyi kilometrelerce uzakta geçirdim ondan ve kendimden ve geriye kalan tüm hayatımdan kilometrelerce uzakta...bir adım yaklaşamadan üstelik ne ona ne hayatımıza... Kilometrelerce ile başlayan onca kelime...tükendik...ne desem boş ne desem fazladan anlamsız kaldı...hayatımda kocaman bir anlam kayması öylece kalakalmış haldeyim...onsuz yaşamak hep eksik kalmak hiç yetememek gibi insan dandik bir film sahnesine ne kadar ağlar ki ... evet ben her daim sulu göz bir insandım Onu da al koy bir kenara...insan hiç uyuyamadığı gecelerden hiç uyanmak istemediği sabahlara nasıl uyanır uyanırmış...uyur uyanık yarım yamalak eksik gedik öyle böyle yaşarmış işte ne kadar yaşamaksa nasıl yaşamaksa kitap okuyamadan sevgiliye sarılıp uyu