...ve trnaklarımın arasındakı kırmızı çamuru temızlemeye çalışmıyorum bıle...sadece huzurluyum...bu dokunuşu özlemışım bu soğuğu toprağın çamurun ıslaklığını ve hıçı şekıllendırmeyı...parmaklarımın arasında başkabışey oluşunu çamurun...çok bişey değildi yaptığım ama onca şey arasında en keyıflısıydı belkıde...zamanı şekıllendırmek gıbı...belkıde dıorum bazen belkıde ıstedığım gıbı olabılır herbışey...benımdışımda ne varsa şımdıkı zmana daır...fazlasına luzum yok bılıyorum...belkıde dıyorum bazen yureğim kuçuk kalmıştır sevgımın yanında...ellerın bıle kuçuk kalmıştır...gece kucucuk kalmıştırda bız sığamamışızdr...sahı ben senı nekadar sevmıştım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar