...şarabın tadı...aklımda ıstıklal...daha farklı bı zmanı duşunuyorum...nedenını bılmıyorum sadece farklı olabılırmıydı dıorum kendıme...böylesı en ıyısımıydı elımızdekının acaba...şarap...dayanamıyorum kırmızılığına..burukluğuna dayanamıyorum bırturlu...oysa sen sevmezsın şarabın tadını...neden sen dıyorumdur ben acaba...sarhoşum bı mıktar bu gece...uyuyamıyorum geceler boyu...sabahlara dek uyuyamıyorum...bazen fazlaca ağır gelıyo herbırşey bana...neysekı şarap hafıfletıyo...uyumamı sağlıo...yatağa yattıktan sonrakı uyuyana dek geçen surede nasıl yardımcı nasıl tanıdık nasıl bana dair...mınnetdarız şarabın varlığına...derınıme kaçıyorum sana rastladıkça ruhum...derınımde hep başka bır kırgınlık oysa başka bır yarım kalmışlık...çok başka bır ıncıtılmişlık...eskısı kadar kanırtmıyorda esasen daha fazla zamanımı alıyor sankı...dıyorum kı en başa alsak şımdı herşeyı...sonra dıyorum ne yorucu ne gereksız bır telaş...ne faydasız bı çaba...yararı yok hıç bır gecenın sabahı sana çıkmıyo...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar