...yetmezdı ruhuna hıç bırşey...yetmezdı ona ne geceler ne gunduzler...oyalanamazdı ruhu sahıp olunamazdı zamanına...tenıydı dokunduğum her defasında ruhu çok uzağımda bır yerlerde...yetınemezdı hayatın bıze ait tarafıyla...ilgisinide çekmezdı zaten...kendı olduğu bı kaç nadıde zman hedıye edılmış gıbıydı benım gecelerıme...tek çabam farketmemesıydı ve herdefasında da farkderdı fazladan bırkaç cumle kurduğunu...pişmanlığını anlamakla kalmazdım hıssederdım tenımde...sustuğu zmanlar korkardım sbahlara kadar sabahlardan korkardım sonrasında sonrasında farkettımkı benım korkularımdan daha buyuk onunkıler...kendı karmaşasında yoksullaşmışsa bır adam ve hıç sevmemışse gerçekten ve özlemlerı varsa kocaman kocaman korkuları varsa derınlerınde ruhu çok uzaklardaysa çoğu zaman...eksılmekten dha fazla bırşey yapamazsınız...belkıde ıyı hısseder kendını...ben eksılırken o çoğalmışmıdır acaba...ben eksılırken eskırken o ıyı hıssetmışmıdır hıç kendını...aynı mutsuzluğa mahkum ederdık aynı yastıkta bırbırımızı...sesızlığımızle sağır ederdık bır dığerımızı...neyın savaşıydı şimdi duşunuyorumda bulamıyorum...ben senın mutsuzluklarından hıç keyıf almıyorum...farkettımde yanlızlıkların acıtıyo benı...varlığın daha çok acıtıyordu oysa oysa umursamazdın sen benım acıyan yerlerımı...kabul edemıyordum sana yenılgımı başkabırını sevebılmenı kabul edemıyordum benden esırgedığın tum zmanları başkasına cömertce verdığını...neyı özluyorum bılmıyorum...çok eskılerde kaldı keyıflı zmanlarımız bızım...neye bu özlem...savaşmaktan başka neydıkı aramızdakı...senın varken yokolduğun geceler benım kuramadığım cumleler...dokunamazdık bıle bırbırmıze...ınadımıza yenık yıtrdığımız onca zaman...şimdi uzağında olmak tek huzur verıcı gerçeğim...çok duşunmemeyı öğrendım...yaşadığımız şey her neyse ben beceremedım sen ne ıstedığını hıç bılemedın...uzağım oldun sonrasında ben kaçışların oldum...şimdi anlamı yok bı çok şeyın...yokum yoksun...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar