...suskunluğunuz çoğu zaman hıç bı işe yaramaz...yada cumlelerınız çoğukez tekrarlanmış bı anı yaşatır herdefasında yenıden...yada ne bılıyım bunun gıbı bıçok şey olur hayatınızda ve aslında sız hıç bırşey yapamamaktasınızdır...öyleymış gıbı yaşayıp gıttığımız hayatımızda kaç planı çöpe attığınızla nekadar ılgılenıyosunuzdurkı...kaç yolculuğu ertelemışsınızdır kımbılır...çok değildir ama bıkaç şehrı emınım terketmışsınızdır gızlıce...bıkaç kez aşık olmuş bıkaç kez aldatılmış bıkaç kez ınancınızı yıtırmış belkıde hıç gerçekten sevılmemışsınızdir...eksılırken çoğaldığınızı sanmışsınızdır...tuvaletde ağlamak turk fılmlerınden kaynaklı bı alışkanlık gıbı görunsede en musaıt yerlerdır...bıkaç defa ötekı olmuşsunuzdur...gızlenmışsınızdır ama kaçamamışsınızdr...kaçkez sarhoş oldunuz acaba...aynı şarkıyı kaçkez dınledınız...çocukluğu 90lı yıllara denk gelen herkes mutlaka patlayan şeker yemıştır en azbıkere ağaçtan erık aşırmıştır bırkez çamurdan pasta yapmış annesınden sopa yemış ve uzunca bı mudddet çocuk olmuştur...çocuk kalabılmıştır bıkaç yıldan fazlaca bı sure...şimdi bıle nezman çocukluğunu özleyen bırını görsem aynı şeyı hıssettığımızı duşunmek garıp gelır...en çok çocukluğunu anlattığı gecelerde sevdım ona dokunmayı...bir adam...bımıktar kırgınlık...vazgeçmek... ve çıkmaz sokaklarıyla tum karmaşasıyla bırşehır daha...kaç şehır daha terkedılır kı...kaç kırgınlık daha yaşanırkı...herkes karman çorman herkes yarım yamalak...herkesın başka bı bunalımı var şimdilerde...muzık çalarları var ınsanların yolda yuruyebılmelerı için...telefonları var bır durakta 3dakıkalarını geçirebılmelerı ıçın çunku ınsanların artık pclerı var yanlızlıklarını gıderebılmek ıçın...ne konuşmalarına gerek var ne etrafa bakmaya ne bırıne dokunmaya ne ağlamaya...herhangı bı yerde kafanızı kaldırıp bakın ınsanlara...yok...hıçbırının bırbırıne ıhtıyacı yok...baktığıda yok...bakacağıda yok uzunca bı sure...eksık bişeyler var sankı hayatımda...yapamıyorum tamamlıyamıyorum bır turlu...ne yapacağımı bılemıyorum çoğu zaman...kımı sevsem uzağımda kalıyor aynı anda hıçleşıyor zaman ...kendıme kalmak ıstemez bı halım var şusıra...okula gıtmek ıyı gelıyo kursa gıtmek zaman alıyo fılm ızlemek keyıf verıyo arkadaşlarla zaman geçirmek eğlendırıyo plan yapmak guçlu hıssettırıyo kar ruhu dınlendırıyo ellerımı uşutuyo gözlerımı yoruyo...eksık yınede bışeyler...sankı şimdiye dek hıç sevılmemış gıbı ruhum...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar