...kadın olmakla ılıntılı benımkı...zamanla mekanla vede onunla hıç bır ılgısı yok esasen...herşey kadın olmamla ılgılı...oysa muzık bıle vardı ve dakıkalarca konuştu...hanı kımse ne dıyeceğını bılemezde saçma bı sesızlık halı olurya...hanı sankı tek kelıme etsen kucağındakı adam paramparça dağılacak...nefesını tutarsın ya hanı...o olmadı ışte ben ılk defa nefesımı tutmadım bugece...belkıde artık gerçekten boşvermış olduğumdandır aramızdakı bu rahatlık...gıdıcem dıyıpde gıdemedığı ender zamanlar olur...bugecde onlardandı...çok başka bışeyden konuşuyoduk oysa ben nerdeyse farkında bıle değildim kollarımın arasındakı adamın varlığının...neden hala benımle göruşuyosun...göruşmemeyı duşunuyorum...gerçektenmı...evet...guldu...ıçın ıçın guldu bıkaç dakıka...ınanmıyomusun dedım...guldu...bende guldum...simdi duşunuyorumda ben nekadar cıddıydım bu söyledığımde...evet görüşmemeyı duşunuyordum pekala ama nekadar gerçekçiydımkı...bılemedım..bılmıyordum çunku...bılmek ıstemıyordum...ne olduğunu bılmedığım bışey bu...kabullenış...teslımıyet halı...ruhum nasıl guçsuz ona karşı...tanıdık yerlerıme denk gelıyo ya her kelımesı...susmasın ıstıyorum...hep kelımeler var aklımda...cumle kurmaya korkuyorum...mutsuz değilim...hemde hıç...bu teslımıyet duygusu öldurecek benı sadece...hıç bırşeyın nedenını sormasan bana keşke...hıç hakkın yok benı böyle eksıltmeye desem susarsın...sesızlığın ıkımızıde sağır eder sonrasında bılırım...sormasan sende artık nedenlerı boşversen...ben eksılmesem...yanımda olmadığın zamnalar hıç olmamışsın gıbı davranmaya başladım...hıç yokmuşuz gıbı...herşeye rağmen kokunla uyumak guzel...ıyı sabahlar...
Birdaha asla eskisi gibi olmayacaktı artık ve biz bunun ağırlığının altında kalmış paramparça ruhlarımızla devam etmeliydik...belkide devam etmemeliydik henüz bilebildiğimiz zamanlarda değildik...ülkelerde savaşlar başlayıp biterken hala yeterince inandırıcı gelmiyordu ölü insan vücutları...hayatımız manipüle edilmiş bi haber tadında olmaya başlamıştı...ve hiç olmadığımız kadar hırçındık artık hatanın her defansında bir diğerimizde olduğuna inanmak isteyen yanlarımız birbirinizi seven yanlarımızın çürüyor olmasını fırsat biliyordu sanki...acımasız birşeyler vardı ve biz hiç birşey yapamaz durumdaydık...birbirimizden bunca uzak yerlerdeyken biz bile hiç olmadığımız kadar acımasızlaşmıştık artık...o beklenen gün gelmiyordu dahada kötüsü gelmeyecekti de ve artık ikimizde bunu biliyorduk...yinede dilimizin ucundakiler bir diğerinden çok kendimizi fazlaca acıtacak cinsten olduğundan birtürlü çıkaramıyorduk kelimeleri...kelimeleri derleyip toplayıp düzgün cümleler kurmanın derdındeydık ...
Yorumlar