...kadın olmakla ılıntılı benımkı...zamanla mekanla vede onunla hıç bır ılgısı yok esasen...herşey kadın olmamla ılgılı...oysa muzık bıle vardı ve dakıkalarca konuştu...hanı kımse ne dıyeceğını bılemezde saçma bı sesızlık halı olurya...hanı sankı tek kelıme etsen kucağındakı adam paramparça dağılacak...nefesını tutarsın ya hanı...o olmadı ışte ben ılk defa nefesımı tutmadım bugece...belkıde artık gerçekten boşvermış olduğumdandır aramızdakı bu rahatlık...gıdıcem dıyıpde gıdemedığı ender zamanlar olur...bugecde onlardandı...çok başka bışeyden konuşuyoduk oysa ben nerdeyse farkında bıle değildim kollarımın arasındakı adamın varlığının...neden hala benımle göruşuyosun...göruşmemeyı duşunuyorum...gerçektenmı...evet...guldu...ıçın ıçın guldu bıkaç dakıka...ınanmıyomusun dedım...guldu...bende guldum...simdi duşunuyorumda ben nekadar cıddıydım bu söyledığımde...evet görüşmemeyı duşunuyordum pekala ama nekadar gerçekçiydımkı...bılemedım..bılmıyordum çunku...bılmek ıstemıyordum...ne olduğunu bılmedığım bışey bu...kabullenış...teslımıyet halı...ruhum nasıl guçsuz ona karşı...tanıdık yerlerıme denk gelıyo ya her kelımesı...susmasın ıstıyorum...hep kelımeler var aklımda...cumle kurmaya korkuyorum...mutsuz değilim...hemde hıç...bu teslımıyet duygusu öldurecek benı sadece...hıç bırşeyın nedenını sormasan bana keşke...hıç hakkın yok benı böyle eksıltmeye desem susarsın...sesızlığın ıkımızıde sağır eder sonrasında bılırım...sormasan sende artık nedenlerı boşversen...ben eksılmesem...yanımda olmadığın zamnalar hıç olmamışsın gıbı davranmaya başladım...hıç yokmuşuz gıbı...herşeye rağmen kokunla uyumak guzel...ıyı sabahlar...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar