...daha önce varlığını hıç bılmedığım bışeyı arıyo gıbıyım...daha önce hiç bilmediğim bişeyi özler gıbıyım...nasılım..esasen bunu tam olarak bılemıyorum ama bı tarıf gerekıyosa eğer uzun zamandır elımle çırpmaya çalıştığım krep hamurunun ıçındekı un topaklarını bır turlu erıtememenın sıtresını yaşar gıbıyım...acelecı ama sabrın son safhasında ve neye budenlı acele ettığını bılmez bı halde...sabahın köru geceye geç kalmaktan korkmak gıbı...hıç bı kokuyu hatrlamadığımı fark ettım geçen gece...aşık olduğum tum adamları unutmuşum meğer...sonra kendımı çok yanlız hıssettım bırden...özleyecek bırnın bıle olmaması canımı sıktı gece gece...belkıde gunlerdır kımseye tahammul edemeyışımın nedenı bu farkındalıktr...krep yaparken çok streslı oluyorum bunun nedeni hala eve çağımızın muhteşem teknolojık aletlerınden bırı olan bır adet mıkser almamış olmamız...ve gun boyu bu stresle yaşıyorum gergınlığımın nedenını soranlara bugun ben krep yaptım ya sız? dıye sorunca manasız anlamsız ve dolayısıyla boş gözlerle bana bakıyolar ve kaç gundur evde olduğumu soruyolar...mutluyum ben böyle...ya bı rahat bırakın...evde somurtmuyorum...yemek yapmaya devam edıyorum...hatta bıde uzerıne temızlık yapıyorum...daha ne...ev arkadaşınızla gurur duymalısınız sevdıceklerım...sıze seslenıyorum benı daha çok sevmelısınızzzz...şu hastalık olayını kafamdan tam anlamıyla hala atamıyorum...ızın vermıyolarkı zaten...neyse o değilde cıdden ne pıs bı olum olurdu ya...ya benım ev arkadaşım var ya mercımek kadar bı taşı vardı böbreğınde 4gun sonra bız ne olduğunu anlmadık hastenedeydı enson...ölmuş...hassktr...ee bumu yanı lan 23 yıl bı mercımek kadar taş ıçınmıydı...durun ıntıhar hakkımı kullanmak ıstıorum desende geç duyuramazsın...bılıorum çunku su bıle ısteyememıştım...kabus gıbı...en keyıflı tarafı helva ksımı olurdu sanırım...tabı bu yakın çevre ve arkadaş kısmısı ıçın geçerlı bı durum ben kımbılır nerelere surulmuş olurdum...neysekı şimdilik sevgılı taşcıklarımla uyumlu bı yaşam suruyoruz babam zıplamam konusunda ısrarlı ona 7.katda oturduğumu söylemem hıç bışeyı değiştrmedı hergun arayıp aynı şeylerı tekrarlıyo...ve sanırım bu hastalığın bı getırısı etrafta nekadar taş kum çakıl döken ınsan varsa hepsıyle muhattap oluyorum bı şekılde...off sorma kardeş bende geçen ay kum döktum evet evet çok fene ağrıo sorma...ee senın taş kaç santım...hay taşına yaa bı suss ne var bende öluodum...yarın hollandadan yenı ınsancıklarla tanışıcaz...bıze kahvaltıya gelıcekler hahha...turk usulu kahvaltı...kornfleks...hahhaha şaka yapıyorum bıkere böyle bışey yapsam hollandalı dostlarımızı getıren arkadaşım suratıma kusardı heralde...patateslı börek konusunda söz verdım ve hala uyumamış olduğuma ınanamıyorum...benım evden çıkasım yok ya butun mılletın benı göresı gelmış sankı...telefonum hıç susmadı..bıde o ınsanlara laf anlat ya hayr bunalımda değilim yok ıyıyım hastada değilim...nedenmı çıkmıyorum...bılmem...
...çok fazlaca mutsuz olmanız için sebepleriniz olabilir,ağlamak için haklı nedenleriniz,çıkmayan yollarınız,yaşamak istemediğiniz zamanlarınız,kurmak istemediğiniz cümleleriniz...ve siz...sadece ve yeg den kendinizsiniz...başka nedenler bulmak için son bi çabanız kaldıysa içinizde hissedebildikleriniz için tanrıya şukretmekle başlayabilirsiniz...hissettiğiniz tek bi sıcaklık tüm hayatınıza bedel hayallerinize destek başarılarınıza neden demek olabilir belkide...ki ben tamda şu sıra bana armağan biri için teşekkür ediyorum tüm evrene...her defasında yenıden masalları sevdirdiği için inancımı yenılediği hayallerimi desteklediği için varlığının uzaklıklar yada zamanla ölçülemediği için başarılarıma neden hayatıma renk olduğu için...kazanmak yada kaybetmek değil var olabilmek ve kendin olabilmekti önemlı olan...bilmediğimiz savaşlara dahil edildiğimizde ve çokça üzüldüğümüzde birileri tarafından her defasında incitildiğimizde...ençok kahkahalarımız geliyo kulağıma bide hep var olucağına
Yorumlar