...sırf bu denlı takıntılı bı ruh halıne sahıbım dıye yanı tum bunlar ve sana karşı bu takıntım kendını bu denlı önemlı hıssetmene sebep...esasen bu takıntımın nedenı kendını bu denlı öenseyışınde olabılır pekala...netıcede ben kendını acıtmaktan ayrı bı zevk alma kapasıtesını sol kaşının uzerınde saklayanlar gurubuna da dahıl olabılırım bılemıyorum...fazla gelen ne varsa atarken bır bır sen kalıyosun en sona hep ve bırı aklımı karıştırıyo lafı değiştırıyo zamanı ertelıyo nebılıyım ışte bışeyler yapıyo ve ben herdefasında atamıyorum...nasıl ağır gelıyosun ruhuma...bi becerebılsem oysa senden vazgeçmeyı bır sonrakıne dek nasıl ıyıleşecek tum hastalıklı yanlarım...
neçok özlüyorum bazı zaman onu...ne çok sevmiş yüreğim gözlerini...ne çok alışmış tenine ruhum...yabancı biri oluşundan şimdilerde gözlerimi dolduruyor hatırlattıkları...zaman ne hızlı ne acımasızca geçip gitmiş yanıbaşımızdan...bırden bambaşka şehirlerde bambaşka insanlar olarak buluvermişiz kendimizi...oysa bazen daha dun havuçlu tarçınlı kekin kokusuna karışan muhabbetlerimiz varmış gibi daha dun sol omzunda uyuyakalmışım gıbı...uyandığımda çoktan gıtmıştın ve ben çok başka bır hayattaydım senden ısık yılı uzakta...ınsan herşeye alışıyor lakin...gidenin yeri muthış bır hızla doluverıyor...unutulmuyor belki ama geçip gidiyor tum önemli gibi görünenler...ve bir adam çıkıp paldır küldür giriveriyor hayatıma...senın elllerimi tutamadığın tum deniz kenarlarında ellerimi tutuyor senın yatamadığın uykularda bana sarılıyor...benden önce hep eksikmiş hep yarımmış gibi seviyor benı...öyle tanıdık geliyorki sevgisi tıpkı benım senı sevdiğim gibi tanıdık bi his ve ben sırf bu hıs ıçın bıle seve...
Yorumlar