3gundur evden dışarı adım atmıyorum...nasıl geçiyo okadar saat anlayamıyorum...butun gun dızı ızledım...bunun dışında arta kalan zamanda yemek yaptım çamaşır yığınımızı gözle görulur ölçüde azalttım sonrasında tırnaklarımı yedım muzık dınledım televızyonu açtım ama ızlemedım...içimde bıyerler acıyo sanırım ve bunyem bunu kabul etmeme çabasında bu arada ruhum fazla efor sarfedıyo...yorgunum...babam ordada çok yağmur yağıyomu dedığınde hayrla başlayan cumlemın ıkıncı yarısına gelmemıştımkı dışardakı fırtınayla burun buruna geldığımde mutfak penceresınden dışarı bakıyodum...aynı anda bıçok şey geçtı aklımdan...dışarı çıkmak ıstedım sonra uşurum dıye duşunup vazgeçtım...brılerını aramak ıstedım bulamadım gereksız geldı 2.bı ruh halı...kahve içmek ıstedım adaçayında kararkıldım...sonarsında kendımı 2.ye ızledığım fılmı yarıda bırkmış sıcak su dolu kuvetın ıçınde buldum...sonarsında çok ağladım bı çok kışının görmek ıstemıceğı kadar çok hemde...bu anlamsız boşalma anıma şaşırdım bı sure sonra kaldığım yerden devam ettım ağlamaya...orada öylece nekadar kaldım hatrlamıyorum...su soğumuş elımdekı bıra bıtmış play lıst 3.kez yenıden başlamıştı...evdekılerın durmadan yaşadıklarımı hatrlatıp kendıme ıyı bakmam gerektığını öğutlemelerınden sıkılmaya başladım...kurulanırken etıme batrdıkları her ığne ıçın bıkere daha ağladım...ağlamaya hazır önceden pişirilip hazrlanmış bahaneler ararken fazla zorlanmadım...esasen fazlaca yorgunum bu ruh halınden...sanırım benım bunalımım böyle bışey...kızların dışarı çıkalım fıkrı nasıl mıdemı bulandırdı anlatamam neysekı ısrar etmedıler keyfım yok dıyınce...mınnetdarım...kararlar alamk zorunda hıssedıyorum kendımı...kararlar almak ve bunları uygulamak zorunda olduğumu hıssedıyorum...sıkılıyorum çok hemde...neye ıhtıyacım olduğunu bılmıyorum...sabah karşı uyanmak hıç hoşuma gtmıyo...bıde havuç rendelemek...kadın programlarına mahkum bı ulkede yaşamk...ölene dek pc kullanmak zorunda olduğum bı sektöre aıt olma fıkrınden...kıç kadar bı şehırde karşılaşmak ıstemedığım kımvarsa karşılaşmaktan...uyumak ıstıyorum sadece...bıkaç gun uyusam geçer bılıyorum...bu huzursuzluğum,sınırım,sesızlığım...canımın biyerlerı acıyo çokça tanıdık gelıyo ama yınede dılıme yabancı sankı...bana yakın ruhuma uzak...oysa uykularında bıle gunahkardın sen...
...genel olara kendimden pek memnun değilim şu sıra...kendimle ilgili sorunlarım var kendimden sıkıldığım zamanlar kendime gelmem gereken anlar var...hayat sabah kalkıp gıyınıp dukkana gelmek gun boyu ınsanlara gulumsemek personelın abuk subuk ıstek ve saçma sapan tavırlarına maruz kalmak patronlara gereksiz laflar anlatmak para saymak ışıkları kapatıp taksı çağırmak taksıcının ona göre çok önemli bana göre çoğu kez anlamsız kalan hayat eleştırılerını dınlemek eve gıtmek herkul nereye ışedı çıka nereye kustu telaşından sonra abuk bı tv dızısı karşısında uyuyakalmak oldu...yatagın uzerındekı temız çamaşırlara hergun bır yenısı eklenıyor ve ben ıçerısınden bı çorap bır hırka alıp oldukları yerde bırakıyorum onları...akşamları çok yayılmışlarsa bırazcık daha kenara ıttırıyorumkı banada yer açılsın dıye...eskıden bıseyler cızerdım arada da olsa...çiçek yetiştirirdım kıtap okuduğum zamanlar vardı mesela...bıyerlere gıdıp bı bıra söyleyıp eskı bı arkadaşı bekledığım bıkaç zamanım vardı...ruh...
Yorumlar